16 Μαρτίου 2008

Ονοματοδοσία σχολείων

Το Υπουργείο Παιδείας, αποσκοπώντας στη σύνδεση του σχολείου με την πολιτιστική κληρονομιά των Ελλήνων, παρέχει τη δυνατότητα στα σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης να υιοθετήσουν επωνυμίες. Οι επωνυμίες αυτές "μπορεί να αναφέρονται σε εξέχουσες προσωπικότητες της εκπαιδευτικής, πνευματικής, καλλιτεχνικής και πολιτιστικής ζωής του Έθνους, οι οποίες προώθησαν ιδιαίτερα θέματα παιδείας".

Το συγκεκριμένο εγχείρημα ξεκίνησε από το 2004 και αρκετά σχολεία έχουν αποκτήσει ονόματα ποιητών, επιστημόνων και αγωνιστών. Οδυσσέας Ελύτης, Κωνσταντίνος Καβάφης, Γιάννης Μακρυγιάννης και Κωνσταντίνος Καραθεοδωρής είναι μερικοί από τους ποιητές, ήρωες και επιστήμονες που δάνεισαν τα ονόματά τους σε σχολεία.

Μέχρι σήμερα η διαδικασία για την ονοματοδοσία των σχολείων απαιτούσε εισήγηση από τον σύλλογο διδασκόντων ή τη δημοτική αρχή και ύστερα από μια σειρά γραφειοκρατικών διαδικασιών, το υπουργείο Παιδείας ενέκρινε το όνομα του σχολείου.

Τόσα χρόνια υπήρχε η νομοθεσία για ονοματοδοσία των σχολείων. Γιατί τόση τρεμούλα τελευταία με τα ονόματα;

συμμετέχω – συμμετέχεις – συμμετέχει – συμμετέχουμε – συμμετέχετε – ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ

Η δυνατότητα της επιλογής προσωνυμίου σε ένα σχολείο δόθηκε από την εποχή που Υπουργός παιδείας ήταν ο κ. Ευθυμίου. Η δυνατότητα αυτή ίσχυε για όποιο σχολείο επέλεγε κάτι τέτοιο.

Το ζήτημα όμως τώρα μπαίνει σε εντελώς νέα βάση γιατί η διαδικασία με την οποία προωθείται του δίνει χαρακτήρα καθολικότητας αφού :
Όλο το εγχείρημα έχει καταληκτική ημερομηνία το τέλος Μαρτίου. Δηλαδή τα σχολεία θα αποκτήσουν το «όνομά» τους με το ζόρι μέσα στο μήνα !!!!!

…για μια ακόμα φορά θεατές ;

Ξαφνικά ο Σύλλογος Διδασκόντων καλείται να αποφασίσει και μάλιστα υποχρεωτικά την ονοματοδοσία του σχολείου του; Οι κοινωνικοί φορείς δεν έχουν λόγο; Οι κάτοικοι της περιοχής δεν έχουν λόγο; οι Σύλλογοι Γονέων, οι τοπικοί Πολιτιστικοί σύλλογοι, οι δημοτικές αρχές δεν έχουν κανέναν λόγο;

Απορώ πως ο Δήμαρχός μας δεν έχει αντιληφθεί τη σημασία μιας τόσο σημαντικής διαδικασίας.

Το Υπουργείο αποφασίζει.

Δηλαδή ακόμα και αν ένας σύλλογος διδασκόντων σε ένα σχολείο ομοφωνήσει σε μία πρόταση είναι υποχρεωμένος να στείλει τρεις προτάσεις, ακόμα και τις μειοψηφικές και το υπουργείο θα αποφασίσει με τα δικά του μέτρα και σταθμά.
Όλη αυτή η διαδικασία υποδηλώνει την πρόθεση του Υπουργείου να επιβάλει υποχρεωτικά ονοματοδοσία στα σχολεία και με την τελική επιλογή στη δική του ευχέρεια.

Αναρωτήθηκε κανείς εάν π.χ. ο Οδυσσέας Ελύτης θα συμφωνούσε να τοποθετήσουν την ταμπέλα με το όνομά του δίπλα στη (σκουριασμένη πια) ταμπέλα που γράφει ότι «το χψζ Σχολείο χρηματοδοτείται από την Ε.Ε.» σε ένα σχολείο χωρίς αίθουσα εκδηλώσεων, με παράθυρα που μπάζουν και με οροφή που στάζει;

Μήπως για αυτό το λόγο ο Οδυσσέας Αλεπουδέλλης του Παναγιώτη έγραψε τον παρακάτω στίχο;

Ένα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβήγια να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή
Θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς
Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.
Θε μου Πρωτομάστορα μ' έχτισες μέσα στα βουνά
Θε μου Πρωτομάστορα μ' έκλεισες μες στη θάλασσα!
Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού
Το 'χουνε θάψει σ' ένα μνήμα του πέλαγουσ' ένα βαθύ πηγάδι το 'χουνε κλειστό
μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος
Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στις πασχαλιές και Συ
Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση

Ή τον παρακάτω στίχο;

Της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ
και μυρσίνη συ δοξαστική
μη παρακαλώ σας μη
λησμονάτε τη χώρα μου!
Αετόμορφα έχει τα ψηλά βουνά
στα ηφαίστεια κλήματα σειρά
και τα σπίτια πιο λευκά
στου γλαυκού το γειτόνεμα!
Τα πικρά μου χέρια με τον κεραυνό
τα γυρίζω πίσω απ' τον καιρό
τους παλιούς μου φίλους καλώ
με φοβέρες και μ' αίματα!


Το σίγουρο είναι πως τίποτα και κανένας δεν «αναβαθμίζεται» από τα εξωτερικά χαρακτηριστικά του.

Οι μαθητές θα συνεχίσουν να στοιβάζονται στις ίδιες άθλιες αίθουσες, να τρώνε ξηρά τροφή και να ξεκουράζονται πάνω στα θρανία τους στο ολοήμερο και οι γονείς θα συνεχίζουν να πληρώνουν τα μαλλιοκέφαλά τους σε φροντιστήρια, ιδιαίτερα και βοηθήματα πάσης φύσεως.

Όλοι μαζί όμως θα είμαστε υπερήφανοι και θα αντιμετωπίζουμε με πνεύμα αισιοδοξίας και στωικότητας τις δυσκολίες της μοίρας, αφού στην εξώπορτα θα γράφει "Άρτεμις Αμαρυσία", ή «Γιάννης Τσαρούχης»…

Τώρα που είναι επίκαιρη η διαμάχη για την ονομασία της FYROM, μήπως παρασυρθούμε σε διαμάχες με τους κατοίκους της Ερέτριας και της Αμαρύνθου επειδή η Άρτεμις ήταν "Αμαρυνθία", καθώς η λατρεία της Θεάς του κυνηγιού μεταφέρθηκε στους Αθμονείς (σημερινό Μαρούσι) από την Αμάρυνθο Ευβοίας ή με τους Πειραιώτες, καθώς ο Γιάννης Τσαρούχης γεννήθηκε στον Πειραιά. Αφήστε που υπάρχει και κίνδυνος οι σύγχρονοι Ορθόδοξοι να κατηγορήσουν το σύλλογο διδασκόντων για οπαδούς του δωδεκάθεου και να απαιτήσουν τη μετατροπή του "Άρτεμις Αμαρυσία" σε “Παναγία Νερατζιώτισσα
Άραγε ποιο όνομα πρέπει να διαλέξει ο Σύλλογος Διδασκόντων του 6ου Λυκείου για να «εξωραΐσει» τις αίθουσες-παραπήγματα και την έλλειψη πεζοδρομίου γύρω από το σχολείο;

Άραγε ποιο όνομα πρέπει να διαλέξουν οι Σύλλογοι Διδασκόντων του 8ου Γυμνασίου και 9ου Λυκείου για να «νομιμοποιήσουν» τα «αυθαίρετα» κτίρια;

Αποτελεί όμως απλά το «όραμα» του Υπουργού μια προσπάθειά του, να διαφύγει από τη ζοφερή πραγματικότητα ή υπάρχουν σοβαρότερες και βαθύτερες επιδιώξεις στην πρόταση για προσωνύμια στα σχολεία;

Έχουμε γίνει καχύποπτοι και δύσπιστοι. Εμείς φταίμε;

Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για 'μένα χωρίς εμένα...

Τα ρούχα μου παλιώσανε και πέφτουν, σαν χρεοκοπημένες κυβερνήσεις...
Γέρασα μ'ένα παιδικό παντελονάκι και το πλοίο δε φάνηκε ακόμη...
Σε σφίγγω πιο πολύ γιατί κρυώνω, το κορμί μου δρόμος, που εκτελούνται δημόσια έργα, κομπρεσέρ μ'ανοίγουν και με κλείνουν...
Τράβα λίγο τη κουρτίνα να με δεις, έγινα διάδρομος για στρατιωτικά αεροπλάνα και το μυαλό μου, αποθήκη,για ραδιενεργά κατάλοιπα...
Μέτρα ασφαλείας πήρανε,για την αναπνοή μου και σε πολυεθνικό μονόδρομο,το μέλλον μου, δώσαν αντιπαροχή...

Στίχοι: Α.Πανταζή