ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΓΟΝΕΩΝ ΑΘΗΝΑΣ

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΝΩΣΕΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ ΑΘΗΝΑΣ

Βερανζέρου 22, 6ος όροφος Αθήνα , Fax. 21038845434 ,
www.omosp-goneon-athinas.org & mail@omosp-goneon-athinas.org



ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΓΟΝΕΩΝ ΑΘΗΝΑΣ


ΕΙΣΑΓΩΓΗ
________________________________________
Το συνέδριο που πραγματοποιήθηκε στις 10-05-09, θέλουμε να σημάνει τη πιο δυναμική παρέμβαση των γονιών, τόσο απέναντι στα οξυμένα προβλήματα της εκπαίδευσης, όσο και στα προβλήματα των μαθητών της νέας γενιάς, μπροστά και στη κοινωνικοοικονομική κρίση που αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Στοχεύουμε ώστε οι αποφάσεις μας να φτάσουν σε όλες τις ενώσεις που βρίσκονται στην ευθύνη μας, προκειμένου να γίνουν αντικείμενο συζήτησης των Δ.Σ. και των Συλλόγων. Θέλουμε από αυτό τον κύκλο συζητήσεων να καταγραφούν οι συγκεκριμένες μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται σε κάθε δήμο και σχολείο η επίθεση στην παιδεία και να παρθούν πρωτοβουλίες αγώνα και διεκδίκησης.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΗΜΕΡΑ – ΟΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΕ________________________________________
Η παιδεία καλείται να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στον πόλεμο για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας της Ε.Ε. απέναντι στα άλλα διεθνή οικονομικά κέντρα ( Η.Π.Α. και Ασία). Ακολουθώντας πιστά τις αποφάσεις της Λισσαβόνας και όλων των αποφάσεων της Ε.Ε. σ’ αυτή την κατεύθυνση. Η σημασία που δίνει εξάλλου η Ε.Ε. στην εκπαίδευση φαίνεται ευθύς εξαρχής με την ίδρυση της ,στη συνθήκη του Μάαστριχτ (1992) και στη συνέχεια με την στρατηγική της Λισσαβόνας (2000). Οι κατευθυντήριες γραμμές είναι ενιαίες (Όλα τα κράτη μέλη καλούνται να υλοποιήσουν και να εξειδικεύσουν την πολιτική αυτή η οποία ελέγχεται με δείκτες, στόχους και χρονοδιαγράμματα πχ. μέχρι το 2010 και το 2020):
 η εκπαίδευση, συγκαταλέγεται πια στις υπηρεσίες, απελευθερωμένη(!) από το σφικτό κρατικό εναγκαλισμό εντάσσεται στην αγορά ως προϊόν, ιδιωτικοποιείται, εμπορευματοποιείται, γίνεται πεδίο κερδοφορίας του κεφαλαίου και των ιδιωτών .
 με κορμό τη στρατηγική της δια βίου μάθησης η εκπαίδευση οφείλει και πρέπει να συμβάλει στην προώθηση της κινητικότητας των εργαζομένων μέσα από την ευελιξία των εργασιακών σχέσεων και την περιπλάνηση της απασχολησιμότητας.

Το Συμβούλιο της Ε.Ε. το Φλεβάρη του 2009 σε κείμενο του με θέμα « Εκπαίδευση και ο δρόμος προς την ανάρρωση» τονίζει : « Απαντώντας στις προκλήσεις που θέτει η παγκόσμια οικονομική κρίση, πλήρης εκτίμηση πρέπει να δοθεί στην ουσιαστική συμβολή που η εκπαίδευση και η κατάρτιση μπορούν να έχουν προς την αποκατάσταση» ενώ προτείνεται : «Τώρα περισσότερο από πάντα, τα συστήματα εκπαίδευσης και κατάρτισής σε ολόκληρη την Ευρώπη πρέπει να ανταποκριθούν στις τρέχουσές και μελλοντικές απαιτήσεις της αγοράς εργασία…Οι διάφορες μορφές συνεργασίας και εταιρικής σχέσης μεταξύ των οργάνων εκπαίδευσης και κατάρτισής αφ’ ενός και των εργοδοτών αφετέρου, πρέπει να ενθαρρυνθούν ως μέσο ενίσχυσής της μακροπρόθεσμης απασχολησιμότητας όλων των πολιτών μέσω της απόκτησης των βασικών δεξιοτήτων στην προοπτική της δια βίου μάθησης »

ΠΩΣ ΥΛΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ
________________________________________► ΓΕΝΙΚΑ
Η κατάσταση στην εκπαίδευση χρόνο με το χρόνο χειροτερεύει. Η μόρφωση λιγόστεψε και η παραπαιδεία γιγαντώθηκε. Το μορφωτικό έλλειμμα της νέας γενιάς κάθε χρόνο αυξάνεται, τα δικαιώματά της υπονομεύονται συστηματικά, οι ταξικοί φραγμοί διευρύνονται σ’ όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, η αποστροφή όλων των μαθητών γι’ αυτή την εκπαιδευτική διαδικασία γίνεται όλο και πιο έντονη, τα φροντιστήρια αρχίζουν από την πρώτη Δημοτικού και φτάνουν ως το Πανεπιστήμιο, ακόμα και μετά από ...
Οι δαπάνες για την παιδεία παραμένουν σταθερά καθηλωμένες στα κατώτερα όρια εδώ και δεκαετίες. Η επιχειρηματική δραστηριότητα επεκτείνεται ραγδαία στο χώρο της εκπαίδευσης. Η παρουσία των επιχειρήσεων στα σχολεία είναι καθημερινό φαινόμενο, προγράμματα και εκδηλώσεις, εκδρομές και διάφορες αγωγές , το άνοιγμα του σχολείου στην τοπική κοινωνία έχει ήδη αρχίσει και χωρίς τον Καποδίστρια ΙΙ .
Οι γονείς συμβάλλουμε κάθε χρόνο στα έσοδα του κράτους καταθέτοντας περίπου το 65% της «πίτας» των άμεσων φόρων, πέρα από την έμμεση φορολογία του κράτους και την άμεση φορολογία των Δήμων. Από αυτή την αφαίμαξη το κράτος μας επιστρέφει όλο και λιγότερες υπηρεσίες.
Την ίδια στιγμή το 1/3 των εργαζομένων δουλεύει πάνω από 48 ώρες την εβδομάδα. Το 20% δουλεύει 7 μέρες την εβδομάδα. Το 30% των εργαζομένων της χώρας είναι μερικά απασχολούμενοι. Όλο και περισσότεροι αναγκάζονται να κάνουν δεύτερες και τρίτες δουλειές, όχι για να πλουτίσουν, αλλά για να ανταπεξέλθουν στις αυξανόμενες οικονομικές απαιτήσεις της «δωρεάν» εκπαίδευσης (που τα ελλείμματα της χρυσοπληρώνουμε με πάνω από 4,5 δις ευρω το χρόνο ), αλλά και της υγείας, της πρόνοιας, της ακρίβειας που καλπάζει, πάντα κάτω από τον φόβο της απόλυσης και της ανεργίας.

► Αποκέντρωση του σχολείου – το παραμύθι του «ανοιχτού» σχολείου
Τα τελευταία χρόνια ακούγονται πολλές προτάσεις θεραπείας του εκπαιδευτικού συστήματος, που όλοι αναγνωρίζουν ότι είναι ακατάλληλο για τα παιδιά.
Π.Χ. οι προτάσεις των κυβερνήσεων, του ΣΕΒ ,του ΕΣΥΠ του κ. Βερέμη, του κ. Μπαμπινιώτη και της επιτροπής σοφών, οι οποίοι -με μια κουβέντα- μονότονα επαναλαμβάνουν μεταφρασμένα τα τροπάρια της Ε.Ε. του ΟΟΣΑ του Π.Ο.Ε. Γίνεται, μάλιστα, ακριβοπληρωμένη διαφήμιση των σχεδίων τους (15 εκατομμύρια ευρώ από το κοινοτικό πλαίσιο στήριξης) για να μας πείσουν πως :
• Αν το σχολείο διαμορφώνει τα παιδιά μας συμφωνά με τις ανάγκες της αγοράς και όπως θέλει ο κάθε επιχειρηματίας θα προκόψουν στη ζωή τους.
• Πως αν το σχολείο διοικείται σαν επιχείρηση από manager (πόρισμα ΕΣΥΠ) θα πετύχει καλύτερα αποτελέσματα.
• Αν το κράτος παραιτηθεί από την υποχρέωσή του να μορφώνει όλα τα παιδιά και αναλάβουν οι τοπικές αρχές να φτιάξουν κάποιας μορφής εκπαίδευση στα μέτρα των τοπικών αγορών, θα βγούμε όλοι κερδισμένοι και θα προοδεύσουμε (άλλοι πιο πολύ βέβαια και άλλοι καθόλου) .

Η οδηγία της Κομισιόν με τίτλο «Διδασκαλία και Μάθηση προς την κοινωνία της γνώσης» δίνει το στίγμα: «Τα πιο αποκεντρωμένα εκπαιδευτικά συστήματα είναι ταυτόχρονα και τα πιο ευέλικτα, αυτά που προσαρμόζονται πιο γρήγορα και επιτρέπουν να αναπτυχθούν νέες μορφές συμπράξεων και συνεργασιών»
Εννοείται, φυσικά, συμπράξεις και συνεργασίες με τις επιχειρήσεις. Είναι φανερό πως τα «αποκεντρωμένα» σχολεία θα υποβαθμίζουν τη γενική παιδεία και θα προσαρμόζονται σε ό,τι ζητάει η αγορά, ακόμα περισσότερο από σήμερα. Από τη στιγμή που θα θέλουν να εξασφαλίζουν μεγαλύτερη χρηματοδότηση από την ΤΑ και τις επιχειρήσεις, θα παρέχουν και αντίστοιχες γνώσεις, με αντίστοιχα προγράμματα και αντίστοιχη παροχή εκπαίδευσης στους μαθητές. Αυτό δηλαδή που δεν έκανε σωστά το κράτος, με τον προϋπολογισμό και όλα τα επιστημονικά επιτελεία, θέλουν να μας πείσουν πως θα το κάνουν οι «τοπικές κοινωνίες», χωρίς χρήματα και χωρίς επιστημονική στήριξη.
Τα οποιαδήποτε «τοπικά εκπαιδευτικά συμβούλια» όπου θα συμμετέχουν εκπρόσωποι των επιχειρηματιών, των δήμων, της αστυνομίας, της εκκλησίας, των ΜΚΟ, ένας γονιός κι ένας εκπαιδευτικός, ισχυρίζονται πως είναι καταλληλότερα να σχεδιάσουν και να εξασφαλίσουν τη σωστή μόρφωση των παιδιών.
Η αποκέντρωση των ευθυνών του κράτους για την παιδεία στις τοπικές κοινωνίες δεν γίνεται για παιδαγωγικούς λόγους. Είναι μέτρο καθαρά πολιτικό – οικονομικό. Όπου εφαρμόζεται η αποκέντρωση (στη Δανία, τη Φινλανδία, τη Σουηδία, τη Αγγλία), έχει ολέθριες συνέπειες τόσο στο χαρακτήρα του σχολείου, όσο και στην υποβάθμισή των σπουδών και του ρόλου των εκπαιδευτικών.
Οι μεταρρυθμίσεις της τελευταίας δεκαετίας στην Φιλανδία και τελευταία σε όλη την Ευρώπη είχαν ως πρότυπο το Αγγλικό σύστημα. Στην Ολλανδία και στην Γερμανία η αποκέντρωση έχει εδώ και καιρό συνδυαστεί με μια έντονη κατηγοριοποίηση σχολείων και μαθητών από νωρίς. Στην Γαλλία δυναμικές κινητοποιήσεις των καθηγητών έγιναν τελευταία ενάντια στις προσπάθειες της Γαλλικής κυβέρνησης, που έχουν ξεκινήσει από τη δεκαετία του 80, για αποκέντρωση την οποία οι εκπαιδευτικοί συνέδεσαν με τη διάλυση της δημόσιας δωρεάν εκπαίδευσης. Αυτό ίσως έχει σχέση και με τις εικόνες που είδαμε πριν από δύο χρόνια από τα υποβαθμισμένα γαλλικά προάστια.
Στην χώρα μας η Τοπική Αυτοδιοίκηση ήταν αυτή που λειτούργησε τους παιδικούς σταθμούς με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, και μετέφερε ένα μεγάλο μέρος της λειτουργίας αυτών μέσω των τροφείων που σε ορισμένες περιπτώσεις φτάνει και τα 350 ευρώ το μήνα . Από την Τ.Α ξεκίνησαν να εφαρμόζονται οι νέες εργασιακές σχέσεις , των stage , των συμβασιούχων κ.α.
Τα κονδύλια για τα λειτουργικά έξοδα οι περισσότεροι Δήμοι καθυστερούν να μεταβιβάσουν ή και παρακρατούν χρήματα των Σχολικών Επιτροπών.
Πολλοί δεν συγκαλούν καν τις Δημοτικές Επιτροπές Παιδείας.
Τα κονδύλια για την επισκευή και συντήρηση των σχολικών κτιρίων μεταβιβάζονται από το Υπ. Εσωτερικών και τα διαχειρίζεται συνήθως ο Δήμος με εργολαβίες. Χωρίς όμως να υπάρχει ακριβής εικόνα.
Η Σχολική Επιτροπή (κατά το νόμο 1894/90 ) συνεδριάζει υποχρεωτικά μία φορά το μήνα. Στην πράξη όμως αυτό σπανίως συμβαίνει. Συχνά με φιλάργυρη διαχείριση Δ/ντές και πρόεδροι βάζουν τα λεφτά για τα λειτουργικά στην τράπεζα και ζητούν απ’ τους γονείς να καλύψουν τις ανάγκες (από χαρτί φωτοτυπικού ,το βάψιμο του σχολείου μέχρι και το χαρτί τουαλέτας και το σαπούνι καθώς και πρόσληψη προσωπικού –καθαριστριών, τραπεζοκόμου, σεκιουριτάδων ). Εκπαιδεύουν έτσι και προετοιμάζουν τους γονείς για την τριμερή χρηματοδότηση (όπως προβλέπει ο Ν.2525 ).
Την τελευταία δεκαετία, γίνεται προσπάθεια να νομιμοποιηθεί η χρήση των χώρων του σχολείου από διάφορους ιδιωτικούς φορείς (αθλητικά σωματεία, δημοτικές επιχειρήσεις, ιδιωτικά ΚΕΚ κλπ ) «για να έχει έσοδα το σχολείο»….
Είναι φανερή η αντίληψη που καλλιεργείται όπως καταγράφεται στη Μελέτη που έκανε η Ελλ. Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης (ΕΕΤΑΑ) το 2004 για την ΚΕΔΚΕ και το Υπ. Εσωτερικών: «το σχήμα των σχολικών επιτροπών επιτρέπει την αυτοδιοίκηση των σχολικών μονάδων, αλλά θα πρέπει να προσαρμοστεί στις μεταβαλλόμενες σχολικές δομές και να υιοθετήσει επιχειρησιακά κριτήρια στη λειτουργία του».
Το άνοιγμα λοιπόν του σχολείου στην τοπική κοινωνία, στην πραγματικότητα δεν έχει να κάνει με τις ανάγκες των μαθητών, γονιών, εκπαιδευτικών, έχει άμεση σχέση με τις ανάγκες των επιχειρήσεων για φτηνό, ευέλικτο, αναλώσιμο εργατικό δυναμικό.

► ΕΙΔΙΚΟΤΕΡΑ:

Α. ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗ ΑΓΩΓΗ
Σήμερα, δυόμιση χρόνια μετά τη θεσμοθέτηση ενός έτους υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης (φθινόπωρο του 2006) οι υποδομές των νηπιαγωγείων συνεχίζουν να είναι οι χειρότερες της εκπαίδευσης! Νήπια -στριμωγμένα σε χώρους ακατάλληλους, παμπάλαια μισθωμένα κτίρια, σε αποθήκες, σε χώρους 50 τ.μ.- καλούνται να μένουν από τις 7:00 το πρωί ως τις 4:00 το απόγευμα. Ενώ οι γονείς από την πρώτη μέρα χρυσοπληρώνουν τα εκπαιδευτικά υλικά, αφού οι χρηματοδότηση δεν φτάνει ούτε καν για σαπούνι και χαρτί υγείας.
Όσο για τα προνήπια; Μόνο όσα ήταν τυχερά πήγαν στο δημόσιο νηπιαγωγείο σε θέσεις που δεν καλύφθηκαν από νήπια.
Οι αριθμοί και τα στοιχεία τη φετινή χρονιά διέψευσαν τις εξαγγελίες του υπουργείου: από τα 218.000 νήπια 4-6 χρονών, μόνο τα 143.000 φοίτησαν φέτος στο «δημόσιο» νηπιαγωγείο. Ενώ πέρσι λειτουργούσαν 5645 δημόσια νηπιαγωγεία, το υπουργείο φρόντισε να ιδρύσει μόλις 16 νέα !!!! Υπάρχει άμεση ανάγκη για την ίδρυση και ανέγερση τουλάχιστον 1600 2θέσιων νηπιαγωγείων για 25 παιδιά/ τμήμα. Ενώ αν πάρουμε υπόψη το πάγιο αίτημα γονιών και εκπαιδευτικών για 15 παιδιά/τμήμα χρειάζονται επιπλέον 3200 2θέσια νηπιαγωγεία.
Η κυβέρνηση, προσπαθεί με αλχημείες, με συμπήξεις τμημάτων, με κληρώσεις νηπίων, με καταργήσεις γεωγραφικών ορίων και απαράδεκτες μετακινήσεις νηπίων, με συγχωνεύσεις, με υποβιβασμούς και καταργήσεις σχολείων να εξαφανίσει το πρόβλημα. Το ΥΠΕΠΘ συνεχίζει να παραπληροφορεί : «..Το ΥΠΕΠΘ μετά από ενδελεχή έρευνα σε ολόκληρη τη χώρα και σε συνεργασία με τους Περιφερειακούς Διευθυντές, τους Δ/ντές Εκπαίδευσης και τους Προϊσταμένους Γραφείων έλαβε έγγραφες διαβεβαιώσεις ότι οι υποδομές επαρκούν να καλύψουν όλα τα νήπια πρώτης ηλικίας (5 ετών) και πολύ μεγάλο αριθμό προνηπίων………
………Σύμφωνα με στοιχεία, που το ΥΠΕΠΘ έχει λάβει από όλες τις Διευθύνσεις της χώρας, όλα τα νήπια πρώτης ηλικίας στη ελληνική επικράτεια έχουν εγγραφεί και απορροφηθεί από τις υπάρχουσες κτιριακές υποδομές. Παράλληλα έχει απορροφηθεί και ποσοστό 90% των προνηπίων.»

Οι εξελίξεις στην προσχολική αγωγή, σημαίνουν:
- Χαμηλή κρατική χρηματοδότηση και επιπλέον κόστος στα οικογενειακά εισοδήματα. Εισβολή των επιχειρήσεων, που ως χορηγοί και «ειδικοί» θα παρεμβαίνουν στο περιεχόμενο και στη λειτουργία τους.
- Μεγαλύτερη διάσπαση του όποιου ενιαίου χαρακτήρα του προγράμματος, με αποτέλεσμα τη βαθύτερη διαφοροποίηση και κατηγοριοποίηση.
- Σχολειοποίηση και εντατικοποίηση του Νηπιαγωγείου μέσα από τα νέα αναλυτικά προγράμματα και τον οδηγό της νηπιαγωγού, αγνοώντας τον παιδαγωγικό και κοινωνικό του ρόλος. Το νηπιαγωγείο γίνεται σχολείο, όπου το νήπιο διδάσκεται συστηματικά γραφή και ανάγνωση καθώς και μαθηματικές πράξεις. Συμπληρώνεται δε το πρόγραμμα με στοιχεία μαθημάτων όπως γεωγραφίας, ιστορίας, θρησκευτικών, πληροφορικής και Η/Υ κ.ά. !!!Ο ρόλος όμως του νηπιαγωγείου δεν μπορεί να είναι η πρόωρη εκπαίδευση, αυτό αποτελεί ωμή παραβίαση των ορίων του παιδικού ψυχισμού και των αναγκών της νηπιακής ηλικίας. Ο ρόλος του είναι η διαπαιδαγώγηση, που στηρίζεται στην αυτενέργεια και την αυτόματη έκφραση του παιδιού, το οποίο με την κατάλληλη οργανωμένη παρέμβαση του νηπιαγωγού ανακαλύπτει τον κόσμο, αναπτύσσει τις αισθησιοκινητικές και τις ψυχοσωματικές ικανότητές του, αναγνωρίζει τις συμβιωτικές σχέσεις και τα πρώτα σκιρτήματα κοινωνικής συνείδησης. Είναι η αγωγή και η διαμόρφωση κανόνων ζωής, όπως η επιμέλεια, η εργατικότητα, η υπευθυνότητα, η σωστή διατροφή, η προσωπική φροντίδα και υγιεινή, η καθαριότητα κλπ.,
- Διεύρυνση των ελαστικών μορφών απασχόλησης των νηπιαγωγών, υποβάθμιση και εντατικοποίηση.

Β. ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ - ΔΗΜΟΤΙΚΟ
Οι εταιρείες – χορηγοί, οι διάφορες ΜΚΟ, οι ιδιώτες έχουν παγιώσει την παρουσία τους στα σχολεία, «προσφέροντας» προγράμματα αγωγών, διοργανώνοντας διάφορες εκδηλώσεις, «εκπαιδευτικές» εκδρομές, για να μάθουν τις αξίες του δικού τους κόσμου στα παιδιά μας.
Το υπουργείο στέλνει στελέχη επιχειρήσεων να διδάξουν περιβαλλοντική αγωγή, κυκλοφοριακή αγωγή, αγωγή υγεία και τις εταιρίες να εμπλουτίσουν το σχολικό πρόγραμμα με πολύχρωμα προγράμματα αγωγής, καταλληλότερα από αυτά που μπορεί να φτιάξει με το μεράκι την πείρα και τη δημιουργική ικανότητα του ο εκπαιδευτικός και η επιστημονική παιδαγωγική γνώση.
H περσινή υπογραφή μνημονίου -για την από κοινού άσκηση εκπαιδευτικής πολιτικής και την προώθηση των μεταρρυθμίσεων συνεργασίας- μεταξύ του ΥΠΕΠΘ και οκτώ επιχειρηματικών ομίλων (ιδρύματα: Ευγενίδου, Κωστόπουλου, Λαμπράκη, Λεβέντη, Νιάρχου, Εθνικής Τράπεζας, Μποδοσάκη και Ωνάση), στην ουσία έρχεται να νομιμοποιήσει την μέχρι τώρα κατάσταση και αποτελεί την πιο απροκάλυπτη μορφή άμεσης παρέμβασης του μεγάλου κεφαλαίου στην εκπαίδευση, αποδείχνοντας τον ταξικό της σκοπό.
Η ταξικότητα στην εκπαίδευση, η κατηγοριοποίηση των παιδιών, ο διαχωρισμός ανάλογα με την κοινωνική καταγωγή και την οικονομική κατάσταση και επιφάνεια των γονιών τους, έχει οξυνθεί τόσο που παρουσιάζεται ακόμα πιο έντονα από το δημοτικό.
Τα παιδιά που ξεκινούν το φροντιστήριο από την Α΄ δημοτικού, φροντιστήριο για τη γλώσσα, φροντιστήριο για τα μαθηματικά, φροντιστήριο για την ιστορία, φροντιστήριο στη Γ΄ τάξη για τα αγγλικά , φροντιστήριο στην Ε΄ τάξη για τη δεύτερη ξένη γλώσσα, φροντιστήριο για τη μουσική και το χορό, φροντιστήριο για τον αθλητισμό και τη ζωγραφική. Γιατί τίποτε από όλα τα παραπάνω δεν πρόκειται ποτέ να μάθουν και να διδαχτούν στο δημόσιο και δωρεάν κατά τα άλλα σχολείο.
Από τότε που πρωτο-κυκλοφόρησαν τα νέα βιβλία, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Ίσως οι δάσκαλοι και γονείς, τον πρώτο καιρό, να άκουγαν την κριτική μας αυτή με επιφύλαξη, σήμερα όμως, τα βιβλία αυτά είναι πια «γνωστά» σε γονείς και δασκάλους. Είναι τα βιβλία που μας επέβαλε η Ευρωπαϊκή Ένωση για να ξεχαρβαλώσει τη μόρφωση των παιδιών μας και κόστισαν 600 εκατομμύρια €, που από τη δική μας τσέπη πήγαν στην τσέπη του Λαμπράκη και του Πατάκη. Είναι τα βιβλία που δημιουργούν απόγνωση στα σπίτια, τα βιβλία που ο δάσκαλος δε χρησιμοποιεί για να κάνει μάθημα, που παράγουν την αμορφωσιά, που βομβαρδίζουν καθημερινά τους μαθητές με ασύνδετες και άσχετες πολλές φορές πληροφορίες, όπου το επιστημονικό, το επιστημονικοφανές, η μυθοπλασία, το θεολογικό όχι μόνο δεν είναι διακριτά, αλλά μπαίνουν στην ίδια «ζυγαριά».
Βιβλία που εισάγουν την «ωφελιμιστική» αντίληψη για τη γνώση, όπου χρήσιμες είναι οι δεξιότητες και καταρτίσεις που έχουν αντίκρισμα στην αγορά, όπου το κυρίαρχο είναι η πληροφορία και η διαχείριση της και όχι η γνώση.
Βιβλία οπού αντί να μάθουν στα παιδιά γράμματα τα βάζουν να «μελετούν» συνταγές, πόσα κερδίζει κάθε λεπτό ο Μπιλ Γκέιτς κ.οκ.
Βιβλία που ποτέ δε νομιμοποιήθηκαν στη συνείδηση εκπαιδευτικών και γονιών αφού από την πρώτη μέρα που ήρθαν στα σχολεία άρχισαν να ξεφυτρώνουν παντού τα περίφημα κέντρα μελέτης, για κάθε βιβλίο οι γονείς πρέπει να αγοράζουν και ένα βοήθημα – τα οποία έγραψαν οι ίδιοι συγγραφείς- τα παιδιά από την άλλη κάθε μέρα φορτώνονται και με μια χαζοχαρούμενη «διαθεματική εργασία», που εξασφαλίζουν δουλειά στους γονείς και δημιουργούν κομφούζιο στα παιδικά μυαλά.
Ο πιο ενδόμυχος και ανομολόγητος στόχος των νέων βιβλίων είναι να χτυπηθεί ο επιστημονικός τρόπος σκέψης, ο αναλυτικός και επαγωγικός τρόπος σκέψης, η αυστηρότητα στην κρίση και στη διατύπωση συμπερασμάτων, η ακρίβεια και η σιγουριά στην επιλογή της αλήθειας απ' το ψέμα, του σωστού απ' το λάθος.
Σε ένα σχολείο που δεν εξασφαλίζει να μαθαίνουν τα παιδιά καλά στο σχολείο τη μητρική και μια ξένη γλώσσα, δεν συγκινούμαστε με τις «επαναστατικές» προτάσεις να μαθαίνουν και δεύτερη από το Δημοτικό. Διεκδικούμε να μαθαίνουν την πρώτη με ενιαίο αναλυτικό πρόγραμμα (ως το τέλος του Λυκείου), ενιαία βιβλία, λιγότερους μαθητές στο τμήμα, χωρίς επίπεδα, με περισσότερες ώρες διδασκαλίας και μόνιμους εκπαιδευτικούς, που θα επιμορφώνονται από τις αντίστοιχες πανεπιστημιακές σχολές.
Θεωρούμε απαράδεκτο να προτείνεται από το ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ να διδάσκεται από την Δ΄ δημοτικού η δεύτερη ξένη γλώσσα.
Είναι προκλητική η πρόταση βελτίωσης της ξενόγλωσσης διδασκαλίας με :
- αύξηση ωρών στο ολοήμερο δημοτικό, στην ενισχυτική στο γυμνάσιο και στην ΠΔΣ στο Λύκειο(!), γεγονός που σημαίνει πως θα διδάσκεται την 8η ώρα και πάντοτε από ωρομίσθιους εκπαιδευτικούς,
- βγαίνει από το ενιαίο πρωινό πρόγραμμα και εξοβελίζεται στο «αυτόνομο» κομμάτι, που θα καθορίζεται από την τσέπη της τοπικής κοινωνίας και των γονιών.
- Με επίπεδα, που έχουν αποτύχει χρόνια τώρα,
- πιστοποίηση της γνώσης σε στοιχειώδες επίπεδο, ικανό μόνο για ταξιδιωτική χρήση,
- προτείνονται ως επιμορφωτικοί φορείς των εκπαιδευτικών και τα ινστιτούτα των ξένων χωρών!
Οι ξένες γλώσσες, η αισθητική αγωγή, η φυσική αγωγή έχουν εγκαταλειφθεί ουσιαστικά στα χέρια του ιδιωτικού τομέα.

Γ. ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Δέκα χρόνια από τη θεσμοθέτησή του, το ολοήμερο σχολείο συνεχίζει να διαφημίζεται με πολύχρωμα φυλλάδια του ΥΠΕΠΘ και λεζάντες σαν τμήμα του σχολείου της έμπνευσης και της δημιουργίας. Το ΥΠΕΠΘ βάφτισε «ολοήμερα» σχολεία τα ακατάλληλα «παιδοφυλακτήρια», που λειτουργούν σαν παρκινγκ μαθητών μέχρι την ώρα που θα μπορέσει ο γονιός να τα παραλάβει.
Από τις 7 και 8 το πρωί, μέχρι τις 4 το απόγευμα, το παιδί κάνει μάθημα, τρώει, ξεκουράζεται, διαβάζει, μέσα στην ίδια αίθουσα, ή το πολύ-πολύ μετακινείται σε άλλη.
Τα τμήματα προβλέπεται να έχουν μέχρι 30 μαθητές όλων των τάξεων. Σ’ αυτές τις συνθήκες μόνο μισογραμμένα, μισοδιαβασμένα παιδιά μπορούμε να έχουμε που φεύγουν κατάκοπα τα περισσότερα, για να συνεχίσουν την απογευματινή τους βάρδια στα φροντιστήρια. ( Η έρευνα του ΙΝΕ/ΓΣΣΕ δείχνει ότι το 93,6% των μαθητών του ολοήμερου μετά τις 4μ.μ.καταφεύγουν στους ιδιώτες για αγγλικά, μουσική ,αθλητισμό κ.τ.λ.)
Οι επιπλέον εκπαιδευτικοί είναι ωρομίσθιοι, που περιφέρονται από σχολείο σε σχολείο, χωρίς να μπορούν να αναπτύξουν σχέση με τους άλλους εκπαιδευτικούς και τα παιδιά, σε μια ηλικία που ο δάσκαλός για τα παιδιά είναι σημείο αναφοράς.
Στα περισσότερα σχολεία δεν υπάρχει τραπεζαρία και οι μικροί μαθητές, που φέρνουν το φαγητό τους στο ταπεράκι, τρώνε συνήθως στο θρανίο στην ίδια αίθουσα που «κάνουν» μάθημα. Τους τραπεζοκόμους (συχνά ακατάλληλους ανθρώπους) τους πληρώνουν οι γονείς (15 και 20 ευρώ το μήνα) γιατί λένε δεν υπάρχει «κωδικός» τραπεζοκόμου στο ΥΠΕΠΘ. Η καθιέρωση όμως μικρού γεύματος, που φέρνουν οι μαθητές από το σπίτι τους και που φυλάσσεται σε ψυγείο και ζεσταίνεται σε φούρνους μικροκυμάτων, δε διαπαιδαγωγεί τους μαθητές σε σωστές διατροφικές συνήθειες, ούτε είναι αντίστοιχο με τους διατροφικές ανάγκες, και κανόνες υγιεινής.
Τα ολοήμερα τμήματα χρησιμοποιούνται για να διασπάσουν το ενιαίο σχολικό πρόγραμμα και να εμπορευματοποιήσουν λειτουργίες του. Το πιο παραμελημένο κομμάτι του αναλυτικού προγράμματος (τη φυσική αγωγή, την καλλιτεχνική παιδεία και την αισθητική αγωγή καθώς και τις ξένες γλώσσες) που μεθοδευμένα υποβαθμίζεται στο πρωινό πρόγραμμα, μετακινείται και εντάσσεται ως πασσαλείμματα δραστηριοτήτων στο ολοήμερο τμήμα, με απώτερο στόχο να μονιμοποιηθεί στη δεύτερη ζώνη του σχολικού προγράμματος (τη «ζώνη πολιτισμού» όπως λέει ο κ. Μπαμπινιώτης ) που θα την καθορίζει η «τοπική κοινωνία», δηλαδή η τοπική αγορά.
Δεν συμμετέχουμε στην υποκρισία. Το σχολείο χρειάζεται ριζική αναμόρφωση, δηλ. :
o Να αλλάξουν τα αναλυτικά προγράμματα και τα βιβλία, να επιμορφωθούν όλοι οι δάσκαλοι, να γίνουν τα τμήματα ολιγομελή (μέχρι 20 μαθητές), έτσι που το σχολείο να ολοκληρώνει τη δουλειά του και να μη στέλνει τα παιδιά για πολύωρη μελέτη στο σπίτι.
o Να οργανωθεί με ουσιαστικό τρόπο η διδασκαλία των Αγγλικών, ενιαία για όλη τη σχολική πορεία, με εξασφάλιση της πιστοποίησης της γνώσης της μέσα από τη διδασκαλία της στο δημόσιο σχολείο και μόνο.
o Να προσληφθούν μόνιμοι εκπαιδευτικοί, για να είναι η Θεατρική αγωγή, η Ζωγραφική, η Μουσική κ.λπ. στο ενιαίο πρόγραμμα που θα αφορά όλα τα παιδιά.
o Να εξασφαλισθούν σύγχρονα σχολικά κτίρια, με όλες τις υλικοτεχνικές υποδομές που απαιτούνται για τη σωστή λειτουργία ενός σχολείου.
o Να εξασφαλισθεί η πρόσληψη μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού, με την έναρξη της σχολικής χρονιάς, καθώς και του απαραίτητου μόνιμου βοηθητικού προσωπικού (καθαρίστρια, γραμματέα, επιστάτη, τραπεζοκόμο κ.λπ.).
Ζητάμε από την πολιτεία να λάβει μέτρα για τους εργαζόμενους γονείς και να δώσει το δικαίωμα, σε έναν από τους δυο γονείς, να έχει μειωμένο ωράριο στην εργασία του, για όσο διάστημα έχει παιδί στο δημοτικό σχολείο.
Μεταβατικά, μπορεί να λειτουργεί προαιρετική ζώνη με δημιουργική απασχόληση, για τα παιδιά που οι γονείς τους εργάζονται ως αργά, με εξασφάλιση: Σίτισης, χώρων ξεκούρασης και παιχνιδιού, βοήθειας στη μελέτη. Τα τμήματα θα πρέπει να είναι ολιγομελή και να επιτρέπεται η αποχώρηση σε κάθε διάλειμμα.

Δ. ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Το προηγούμενο διάστημα ο αγώνας μαθητών, φοιτητών, γονιών, εκπαιδευτικών, εργαζομένων, για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν παιδεία, ενάντια στις αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, ενάντια στις αναδιαρθρώσεις που προωθούν τα δύο κόμματα εξουσίας, στη βάση πάντα των αποφάσεων της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ, πήρε μαζικό διεκδικητικό χαρακτήρα .
Ο αγώνας αυτός έδωσε και μια σειρά απαντήσεις, το προηγούμενο Δεκέμβρη, στην κρατική βία και καταστολή, στην κλιμάκωση της βίας και του αυταρχισμού (αποτέλεσμα της οποίας ήταν η δολοφονία του 15χρονού Αλέξη Γρηγορόπουλου), αλλά και σε εκείνους που έκαναν σοβαρή προσπάθεια να τον συκοφαντήσουν, να τον ποινικοποιήσουν, να συνδεθεί με τους λεγόμενους «κουκουλοφόρους», με τις καταστροφές και τους βανδαλισμούς. Κάνοντας σαφές προς όλα τις κατευθύνσεις ότι απέναντι στην κρατική και παρακρατική βία και καταστολή η μόνη απάντηση είναι ο οργανωμένος αγώνας μέσα από τους συλλόγους, τα συνδικάτα, το οργανωμένο λαϊκό κίνημα.
Την αμέσως προηγούμενη περίοδο η άσχημη κατάσταση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (οδήγησαν χιλιάδες μαθητές Γυμνασίων και Λυκείων σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις, καταλήψεις και άλλες μορφές αγώνα για ένα σχολείο που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες τους.
Χρόνια τώρα γενιές μαθητών φωνάζουν τις ανάγκες τους στους δρόμους!
Τόσα χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ με παραδειγματική συνέπεια προωθούν αλλαγές, που υπαγορεύονται από τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς των ευρωπαίων επιχειρηματιών.
Όλοι αυτοί μας ειρωνεύονται σήμερα όταν μιλούν για διάλογο και αναζητούν μια νέα «εθνική» συναίνεση …για ένα νέο όραμα! Τα νέα τους οράματα μοιράζονται πολιτικά κόμματα, συνδικαλιστικές οργανώσεις- κοινωνικοί εταίροι (ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΓΣΕΒΕ, ΓΕΣΑΣΕ, ΚΕΔΚΕ κλπ ), ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων, οι «σοφοί» του κ. Βερέμη, οι πρυτάνεις –μάνατζερ των επιχειρήσεων κ.ά.

■ Η βάση των προτάσεών τους είναι η αντιδραστική λογική πως δεν μπορούν όλοι να μάθουν γράμματα.
Οι ίδιοι που δήθεν κλαίνε για την υποταγή του λυκείου στις εξετάσεις εισαγωγής, προτείνουν ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση του σχολείου, όλων των τάξεων του Λυκείου, με πιο αναξιόπιστο και υποκειμενικό σύστημα, για να αποδεσμευτεί τάχα το σχολείο από τις πανελλαδικές. Συνεχίζει το Λύκειο να λειτουργεί σαν προθάλαμος των ΑΕΙ (με δέσμες ή κατευθύνσεις ή πρακτικό/κλασσικό ). Όλες ανεξαίρετα οι προτάσεις εμπεριέχουν το συνυπολογισμό της βαθμολογίας του Λυκείου για την εισαγωγή στην ανώτατη εκπαίδευση. Φτάσανε μερικοί να προτείνουν και την προσμέτρηση των βαθμών και των τριών τάξεων του Λυκείου. Φυσικά και ο υπουργός παιδείας ενθαρρύνει κάτι τέτοιο, υποσχόμενος στους καθηγητές «κοινωνική αναγνώριση» και αναβάθμιση μ’ αυτό τον τρόπο. Στις πιθανές παρενέργειες -ρουσφέτια, εξαγορές κλπ, που ανθούν στη χώρα μας, απαντά ότι η ελεύθερη εκπαιδευτική αγορά θα αυτορυθμιστεί και θα αυτοκαθαρθεί και ηθικοποιηθεί! Αυτοί που θρηνούσαν για τη διαφθορά των πανεπιστημίων και πρόκριναν να ιδρυθούν ιδιωτικά, προωθούν, σταδιακά, να αναλάβουν τα ΑΕΙ την επιλογή των φοιτητών (που είναι συστατικό στοιχείο της επιχειρηματικής λειτουργίας και της αποκαλούμενης «αυτονομίας» των ΑΕΙ-ΤΕΙ ).
Η επιλογή θα ξεκινά νωρίτερα, μα θα συνεχίζεται και μετά σε «ένα προπαρασκευαστικό» έτος. «Στο τέλος του πρώτου έτους θα γίνεται η κατάταξη του φοιτητή στη συγκεκριμένη Σχολή ή Τμήμα με βάση την απόδοσή του στα μαθήματα του πρώτου έτους… Η επιλογή Σχολής, δεν θα είναι αποτέλεσμα μιας “στιγμιαίας” επίδοσης […] αλλά θα αποτελεί μια διαδικασία που θα διαχέεται σε όλα τα έτη του Λυκείου και τα πρώτα του Πανεπιστημίου». Πόσα χρόνια θα περιπλανιέται ο νέος σαν υποψήφιος; Ποιος θα είναι ο αντικειμενικός κριτής και ποια η αδιάβλητη διαδικασία; Πότε θα τελειώνει τις σπουδές ο νέος για να βγει στη δουλειά;
Τα φροντιστήρια θα πολλαπλασιαστούν, καθώς θα επεκταθούν και στην ανώτατη εκπαίδευση με αντίστοιχη «αναβάθμιση» του κόστους τους, όπως συμβαίνει ήδη σε όλες τις χώρες της Ε.Ε. – που εφαρμόζουν παρόμοια συστήματα εισαγωγής- γιατί η πηγή που τα θρέφει και τα γιγαντώνει είναι η αυξανόμενη ανεργία και ο σκληρός ανταγωνισμός για σπουδές με καλύτερες εργασιακές προοπτικές.
Η πρόταση για προπαρασκευαστικό πολλαπλασιάζει τους φραγμούς, περιορίζει και τις επιλογές, καθώς οι υποψήφιοι θα διεκδικούν την εισαγωγή σε περιορισμένο κύκλο τμημάτων μιας σχολής ή ενός ιδρύματος με την πιθανότητα αποκλεισμού τους από το συγκεκριμένο τμήμα που θέλουν να σπουδάσουν. Κατά συνέπεια ο υποψήφιος θα αναγκαστεί να περιπλανιέται με σημαντικό κόστος από ΑΕΙ σε ΑΕΙ χωρίς να μορφώνεται, μέχρι να καταλήξει σε «ευκολότερες» σπουδές ή να εγκαταλείψει εξουθενωμένος. Πόσα παιδιά λαϊκών οικογενειών θα ριψοκινδυνεύσουν μ’ αυτές τις συνθήκες να δηλώσουν π.χ. την ιατρική; Αυτοί που θρηνούν για τα παιδιά που βασανίζονται στα φροντιστήρια και για τα έξοδα των οικογενειών, θέλουν να περιορίσουν τις δυνατότητες επιλογής των υποψηφίων σε ένα μόνο πεδίο και στα τμήματα μιας μόνο σχολής, για να πετυχαίνουν τάχα στην πρώτη τους επιλογή! Κι αν αποτύχουν; Πουθενά!
Η πρόταση συνδέεται με μεγαλύτερη υποβάθμιση στην ανώτατη εκπαίδευση: Απαιτεί τεράστιες υποδομές στα πανεπιστήμια για την εξασφάλιση των οποίων στο παρελθόν έχουν προταθεί δίδακτρα (Μπαμπινιώτης), προϋποθέτει την εφαρμογή της αξιολόγησης και υπονομεύει ακόμη περισσότερο τον επιστημονικό χαρακτήρα των ιδρυμάτων με τη μετατροπή τους σε εξεταστικά κέντρα, όπως συμβαίνει ήδη στο Λύκειο.
Αλήθεια γιατί μεταλυκειακό ή προπαρασκευαστικό; Τι θα μάθουν καλύτερα οι υποψήφιοι σ’ αυτό; Τη γλώσσα, τα μαθηματικά, τη φυσική, τη χημεία, τη βιολογία, την ιστορία; Και το σχολείο τι θα τους έχει μάθει; Τις «μη συνήθεις δεξιότητες» για να αντιμετωπίσουν την κρίση, όπως λέει η Κομισιόν.
Σ’ αυτό το έδαφος ευδοκιμούν διάφορες προτάσεις «ελεύθερης πρόσβασης» που, δειλά-δειλά, θα δούμε να χωρίζουν τις σχολές σε κατηγορίες, σε «αζήτητες» και «ευγενείς»– στις πρώτες η είσοδος θα είναι ελεύθερη για το κοινό, στις δεύτερες θα υπάρχουν και εξετάσεις (όπως γίνεται σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες).
Ο βασικός στόχος παραμένει η διαδικασία επιλογής να μεταφερθεί στα ΑΕΙ-ΤΕΙ και μέχρι να αποδώσουν τα μέτρα αναμόρφωσης του Λυκείου, μεταβατικά, όπως λέει ο κ. Μπαμπινιώτης, φαίνεται να συγκλίνουν στην πρόταση «απελευθέρωσης» του με… περισσότερες εξετάσεις. Για την εισαγωγή δηλαδή στην ανώτατη εκπαίδευση θα μετρούν δυο ισοβαρή κριτήρια:
• η επίδοση στο λύκειο, με εξετάσεις από την Α΄ Λυκείου, που θα συνυπολογίζονται για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια αλλά και θα αξιολογούν τις επιδόσεις των σχολείων και των εκπαιδευτικών!
• η βαθμολογία στις εξετάσεις που θα διενεργούνται μετά το λύκειο, από… εξεταστικό οργανισμό, υπό την εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας.
Ενώ: οι σχολές, θα μπορούν να πριμοδοτήσουν με συντελεστές βαρύτητας τα κρίσιμα -για τα προγράμματα- μαθήματα.
Γνωρίζουν όλοι πολύ καλά πως σε καμία χώρα δεν εφαρμόζεται «ελεύθερη πρόσβαση» όπου, χωρίς την απειλή της ανεργίας, όλοι οι μαθητές μπορούν, αφού έχουν κατακτήσει τη βασική γενική μόρφωση – αναγκαία προϋπόθεση για να σπουδάσουν - χωρίς καμιά εξεταστική διαδικασία στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο, να γραφτούν στο τμήμα της σχολής που επιθυμούν και να σπουδάσουν χωρίς εμπόδια.
Γνωρίζουν καλά όλοι πως δυο είναι τα συστήματα σ’ όλο τον κόσμο που επιλέγονται οι υποψήφιοι φοιτητές:
• Η επιλογή γίνεται από τα πανεπιστήμια, που θέτουν τους δικούς τους όρους και ελέγχουν τις διαδικασίες.
• Η επιλογή γίνεται από τη Β΄ βάθμια εκπαίδευση, με την ευθύνη του υπουργείου παιδείας.
Όλα τα συστήματα που εφαρμόστηκαν προ των πανελλαδικών εξετάσεων, αντικαταστάθηκαν, επειδή θεωρήθηκαν –και δικαιολογημένα- περισσότερο διαβλητά.
Οποιαδήποτε μεταφορά της διαδικασίας εισαγωγής σε αθέατους μηχανισμούς αξιολόγησης και διαδικασίες άγονης κινητικότητας και περιήγησης των παιδιών σε προπαρασκευαστικά τμήματα, κατάργηση των εξετάσεων σε τμήματα χαμηλής ζήτησης και «καταδίκη» των φτωχότερων παιδιών να φυλακίζουν σ’ αυτά τα όνειρά τους, για ν’ αφήνουν τα «ευγενή τμήματα» στα αρχοντόπουλα που θα καλοπληρώνουν, θα είναι το πιο μεγάλο σκάνδαλο.

■ Το πρόβλημα της παιδείας, άρα και του εξεταστικού, δεν είναι τεχνοκρατικό, αλλά πολιτικό - κοινωνικό.
Πηγή έμπνευσης για τις προτάσεις αυτές δεν είναι οι ανάγκες των μαθητών και των γονιών τους, αλλά οι απαιτήσεις των επιχειρήσεων και οι κατευθύνσεις της Ε.Ε. για φθηνή και μαζική αναπαραγωγή εργατικού δυναμικού με κάποια γενικά μεταλυκειακά εφόδια, ώστε να ανταποκρίνεται καλύτερα στις ανάγκες της αγοράς για εργασιακή ευελιξία – κινητικότητα και συνεχείς καταρτίσεις.
Στην εκμεταλλευτική κοινωνία, το εξεταστικό σύστημα αποτυπώνει το σκοπό της εκπαίδευσης, που είναι ο ταξικός διαχωρισμός και η χειραγώγηση. Κανένα εξεταστικό σύστημα δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη μείωση των φροντιστηρίων, το δικαίωμα στη μόρφωση των οικονομικά και κοινωνικά αδύναμων μαθητών, την απαλλαγή των μαθητών και των οικογενειών τους από το άγχος και την ανασφάλεια για το αύριο, όταν η μόρφωση θεωρείται εμπόρευμα, όταν η ακρίβεια και η ανεργία καλπάζουν κι ο ανταγωνισμός για μια «θέση στον ήλιο» γίνεται αδυσώπητος.
Χωρίς αλλαγή της γενικότερης πολιτικής, ώστε να δίνεται διέξοδος στην αγωνία των λαϊκών οικογενειών για την εργασία και την οικονομική εξασφάλιση των παιδιών τους, χωρίς τη δημιουργία δημόσιων επαγγελματικών σχολών, μετά το 12χρονο σχολείο, ενταγμένων στο εκπαιδευτικό σύστημα, για να εξασφαλίζουν επάρκεια και προοπτική σε μια σειρά επαγγέλματα, που δεν απαιτούν επιστημονική μόρφωση, χωρίς Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, χωρίς αλλαγές στο επίπεδο της οικονομίας και της κοινωνίας, είναι αδύνατο να αποδώσουν στην εκπαίδευση έστω και μικρής σημασίας βελτιωτικά μέτρα.
Έτσι η άμεση αποδέσμευση του σχολείου από το σύστημα εισαγωγής (που σημαίνει κατάργηση των κατευθύνσεων και των πανελλαδικών εξετάσεων της Γ’ Λυκείου, εξάλειψη της διάκρισής του από την υποχρεωτική εκπαίδευση, ενοποίηση Δημοτικού –Γυμνασίου-Λυκείου, Γενικής και Τεχνικής μόρφωσης – θεωρίας και πράξης) συνδέεται με τον αναπροσανατολισμό του σχολείου στην ολοκληρωμένη παροχή Βασικής Γενικής Παιδείας, που είναι το πρώτο ζητούμενο και για τις πανεπιστημιακές σπουδές.
Ε. ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ
Πέρυσι τον Αύγουστο η κυβέρνηση λίγες μόνο μέρες πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς ψήφισε το νόμο που καθιστά την ειδική αγωγή υποχρεωτική. Πρόκειται για ένα νόμο που κινείται στο πνεύμα των προηγούμενων νομοθετημάτων και των κατευθύνσεων της Ε.Ε. για υποτυπώδη ειδική αγωγή, με άλλοθι την «αποασυλοποίηση» και το υποκριτικό ενδιαφέρον για τη δήθεν ένταξη των μειουνεκτούντων παιδιών στα «κανονικά» σχολεία. Στην ουσία όμως η πολιτική «ένταξης» αποτελεί ένα εύσχημο τρόπο παραπέρα περιθωριοποίησης αυτών των παιδιών, που καταργεί με οικονομικά κριτήρια την όποια παιδαγωγική θεωρία και πράξη για την ειδική αγωγή.

Η υποχρεωτικότητα της ειδικής αγωγής θα πολλαπλασιάσει τα τμήματα ένταξης στα γενικά δημόσια σχολεία, θα παραδώσει την εκπαίδευση των ΑμΕΑ στους δήμους, θα αυξήσει τις εγγραφές στα ιδιωτικά ειδικά κέντρα, θα δημιουργήσει χαοτικές ,εγκληματικές καταστάσεις συνύπαρξης παντού .
Εφόσον κατά το νόμο το κριτήριο εγγραφής στα ειδικά σχολεία είναι η ικανότητα αυτοεξυπηρέτησης των ΑμΕΑ, σημαίνει ότι τα ειδικά σχολεία θα μετατραπούν σε θεραπευτήρια για βαριές αναπηρίες. Ενώ στα γενικά σχολεία θα γεμίσουν με χιλιάδες αυτοεξυπηρετούμενα ΑμΕΑ από τα οποία όμως ένα μεγάλο μέρος έχουν ανάγκη από αποκλειστικά ειδική αγωγή και σχολείο .
Σήμερα τα περισσότερα παιδιά με Ειδικές Ανάγκες βρίσκονται εκτός εκπαιδευτικού συστήματος. Από τα 200.000 παιδιά με αναπηρίες που με τους πιο συντηρητικούς υπολογισμούς βρίσκονται σε ηλικία εκπαίδευσης, μόνο τα 15.500 φοιτούν σε ειδικά σχολεία και ειδικές τάξεις (στοιχεία 2002).
Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία της Οφθαλμολογικής Εταιρείας, υπολογίζεται ότι υπάρχουν 2.000 τυφλοί και 4.000 - 5.000 ημιβλέποντες σε ηλικία μικρότερη των 18 χρόνων, ενώ οι τυφλοί μαθητές που παρακολουθούν μια οποιαδήποτε μορφή εκπαίδευσης φτάνουν με δυσκολία τους 150 σε όλη τη χώρα. Από τα 5.000 αυτιστικά παιδιά μόνο τα 120 φοιτούν σε σχολείο. Στο χώρο των κωφών, τον μόνο που διαθέτει πλήρες δίκτυο ειδικών σχολείων (δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο) ο μαθητικός πληθυσμός έχει υποδιπλασιαστεί, από 550 που ήταν οι κωφοί μαθητές πριν είκοσι χρόνια, σήμερα είναι μόλις 250-300. Η τάση μείωσης, αντί για αύξηση, των μαθητών των ειδικών σχολείων είναι γενική και ενισχύεται από το ευρωπαϊκής πατέντας ιδεολόγημα περί «ένταξης» όλων ανεξαίρετα των ανάπηρων παιδιών στα γενικά σχολεία

Αν τα προβλήματα της γενικής εκπαίδευσης, του κοινού σχολείου είναι σοβαρά και πάμπολλα, στην Ειδική Αγωγή, στο ειδικό σχολείο εμφανίζονται σε μεγεθυντικό φακό.
- Οι γονείς πληρώνουν διπλάσια και τριπλάσια από κάθε άλλο γονιό για την εκπαίδευση, την αγωγή, την αποκατάσταση και την περίθαλψη των παιδιών τους. Πληρώνουν για ειδικό εποπτικό και εκπαιδευτικό υλικό, για τεχνικά βοηθήματα, για θεραπευτικές αγωγές, για μεταφορά, για φροντιστήρια και βοηθητικά μαθήματα στο σπίτι...
- Ακόμη και τα ελάχιστα παιδιά που παρακολουθούν μια κάποιας μορφής εκπαίδευση, αυτή δεν είναι προσαρμοσμένη στις ανάγκες τους. Δεν υπάρχουν κατάλληλα γι' αυτά αναλυτικά προγράμματα, ομαδοποίηση των κατηγοριών ειδικών προβλημάτων και αντίστοιχη αντιμετώπισή τους από το εκπαιδευτικό σύστημα, ιδιαίτερα για εκείνα τα παιδιά, τα περισσότερα, που φοιτούν στα κοινά σχολεία.
- Η πλειονότητα των ειδικών σχολείων έχει φοβερές ελλείψεις σε υποδομές (όπως σχολεία επικίνδυνα και ακατάλληλα, όπως το 4ο, το 6ο και το 8ο ειδικά σχολεία της Αθήνας), σε μόνιμο εξειδικευμένο προσωπικό, εκπαιδευτικό, ειδικό εκπαιδευτικό, βοηθητικό και τεχνικό. Τα κοινά σχολεία, στα οποία υποχρεώνονται να ενταχθούν τα παιδιά, έχουν ακόμα μεγαλύτερες ελλείψεις. Τα τμήματα ένταξης λειτουργούν μέχρι τα μέσα του χρόνου ή και όλο το χρόνο χωρίς ειδικευμένους εκπαιδευτικούς, σε άθλιες συνθήκες σε υπόγειες ανήλιαγες καγκελόφραχτες αίθουσες , κάτω από τις σκάλες , δίπλα στον καυστήρα ,χωρίς καμιά υποδομή, ενώ η παράλληλη διδασκαλία βρίσκεται στις περισσότερες περιπτώσεις στα χαρτιά.
- Η υποχρεωτικότητα της Ειδικής Αγωγής χωρίς παράλληλη κατοχύρωση του αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της αποτελεί καθαρό εμπαιγμό. Οι μόνοι κερδισμένοι απ' αυτή θα είναι οι ιδιώτες επιχειρηματίες, ενώ θα επιβαρυνθούν ακόμη περισσότερο οι γονείς.
- Οι υπάρχουσες κρατικές υποδομές βρίσκονται υπό διάλυση, όπως το Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών (ΚΕΑΤ) ή το Εθνικό Ιδρυμα Κωφών, από την υποχρηματοδότηση και την πολιτική που εκχωρεί κομμάτι κομμάτι την περιουσία, αλλά και τις αρμοδιότητές τους στους ιδιώτες και άλλους φορείς.
- Η επαγγελματική εκπαίδευση είναι στην πραγματικότητα ανύπαρκτη για τα παιδιά με αναπηρίες. Τα ΕΕΕΕΚ υπολειτουργούν χωρίς προγράμματα και μόνιμο εκπαιδευτικό, ειδικό εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό.
- Αντίστοιχα ανύπαρκτη είναι ουσιαστικά και η κρατική μέριμνα για την επαγγελματική αποκατάσταση των νέων με Ειδικές Ανάγκες.
- Σχεδόν παντελής είναι και η έλλειψη δομών πρώιμης παρέμβασης (βρεφικών-προνηπιακών σταθμών) παρά τη θεμελιακή σημασία τους για την ψυχοσωματική και διανοητική ανάπτυξη ιδιαίτερα των παιδιών με Ειδικές Ανάγκες.
- Το χειρότερο είναι ότι δεν υπάρχει καμία φροντίδα για να μπορεί να αισθανθεί ο γονιός τη σιγουριά πως όταν εκείνος φύγει από τη ζωή, το παιδί του θα είναι εξασφαλισμένο, δε θα αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να βρεθεί κάποια στιγμή αβοήθητο στους πέντε δρόμους.
- Το πρόβλημα της διακοπής της μεταφοράς των παιδιών στα ειδικά σχολεία από τις Νομαρχίες Αθήνας και Πειραιά, που αποτέλεσε μια από τις αιχμές στις πρόσφατες κινητοποιήσεις του χώρου, είναι ενδεικτικό της πολιτικής της αποκέντρωσης, που μεταφέρει μεγάλο μέρος της ευθύνης αλλά και του κόστους μιας σειράς κρίσιμων κοινωνικών λειτουργιών, όπως η Παιδεία και η Πρόνοια, στους γονείς και την «τοπική κοινωνία» για να τις διαχειριστούν ανάλογα με την οικονομική τους δυνατότητα και το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο, σε όφελος τελικά των ιδιωτών.
Η λύση για συνέχιση της μεταφοράς από τις νομαρχίες, που δόθηκε τελικά κάτω από την πίεση και τη δραστηριότητα του αναπηρικού και γονεϊκού κινήματος, μόνο σα λύση έκτακτης ανάγκης μπορεί να θεωρηθεί.
Το τελευταίο διάστημα αναπτύχτηκαν σημαντικές κινητοποιήσεις φορέων αναπήρων, συλλόγων γονέων παιδιών με Ειδικές Ανάγκες κι εργαζομένων σε δομές της Ειδικής Αγωγής και Πρόνοιας στους οποίους συμμετείχε και η Ομοσπονδία. Αγώνες δίκαιοι, καθώς η πολιτική που εδώ και χρόνια εφαρμόζουν είτε οι κυβερνήσεις της ΝΔ είτε του ΠΑΣΟΚ για ιδιωτικοποίηση και διάλυση των ελάχιστων και ελλειμματικών κρατικών δομών Πρόνοιας, έχει οδηγήσει την κατάσταση στο απροχώρητο.
Σήμερα ελάχιστοι σύλλογοι γονέων ειδικών σχολείων είναι μέλη των Ενώσεων, πιστεύουμε πως το αμέσως επόμενο διάστημα πρέπει να κάνουμε σοβαρή προσπάθεια όχι μόνο να εντάξουμε όλους τους συλλόγους στις δομές μας, αλλά να ανοίξουμε το ζήτημα της ειδικής αγωγής σε όλους τους δήμους, με εκδηλώσεις, κινητοποιήσεις σε συνεργασία με άλλους φορείς. Στόχος η καταγραφή των προβλημάτων, η διαμόρφωση προτάσεων για συγκεκριμένα ζητήματα , αλλά και η διεκδίκηση λύσεων, πριν την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς.

ΣΤ. ΣΧΟΛΙΚΗ ΣΤΕΓΗ
Το πρόβλημα της σχολικής στέγης κυρίως στη Νομαρχία της Αθήνας παραμένει και οξύνεται παραπέρα.
Το 12% των σχολείων της Αθήνας συνεχίζουν να λειτουργούν σε διπλοβάρδια, η αυθαίρετη μετατροπή των αύλιων χωρών, διάδρομων, υπογείων, αιθουσών εκδηλώσεων σε αίθουσες διδασκαλίες, πολλές φορές και με την συναίνεση συλλόγων και Ενώσεων, οι συμπτύξεις τμημάτων, συγχωνεύσεις, καταργήσεις, υποβαθμίσεις σχολείων αποτελεί εδώ και χρόνια την επίσημη λύση στο κτιριακό.
Ο αντισεισμικός έλεγχος των κτιρίων δεν έχει ολοκληρωθεί, ενώ δεν έχει προβλεφθεί κονδύλι για τυχόν έργα ενίσχυσης και υποστήριξης των κτιρίων όπου χρειάζεται.
Από το 2001 εξαγγέλθηκε προσεισμικός έλεγχος των σχολικών κτιρίων, κυρίως στα χτισμένα πριν το 1959. Το πρόγραμμα είχε εξαγγελθεί πως θα ολοκληρωνόταν το Μάη του 2006, χωρίς να υπάρχει καμιά επίσημη ενημέρωση για τα αποτελέσματα στους δήμους εκείνους που έχει ολοκληρωθεί..
Τα μέχρι τώρα στοιχεία μας δείχνουν ότι :
- Με το σεισμό του 1999 της Πάρνηθας, 429 σχολικές μονάδες από τις 2465 (ποσοστό 17,4% ! ) κρίθηκαν ακατάλληλες για χρήση.
- Πάνω από τα μισά σχολικά κτίρια (ποσοστό 55% ) χαρακτηρίζονται «γερασμένα».
- Το 30,2% είναι χτισμένα πριν το 1959, 40,9% των σχολείων χτίστηκαν πριν από 30 και περισσότερα χρόνια και μόνο το 20,9% είναι χτισμένα την τελευταία δεκαετία. Τα Δημοτικά Σχολεία σε ποσοστό 48,5% στεγάζονται σε κτίρια που κτίστηκαν πριν από 40 χρόνια και περισσότερο.
Η άρνηση των υπεύθυνων φορέων να δώσουν στη δημοσιότητα συγκεκριμένα στοιχεία, μας ανησυχούν ιδιαίτερα.
Σε περίπτωση ισχυρού σεισμού την ώρα λειτουργίας των σχολείων ποιος εγγυάται την ασφάλεια των παιδιών;
Ο μόνος σχεδιασμός που υπάρχει από το ΥΠΕΠΘ , αφορά στη διευκόλυνση της παράδοσης της σχολικής στέγης μέσω των Συμπράξεων και των «έξυπνων» σχολείων στους ιδιώτες .
«Έξυπνα» βιοκλιματικά πράσινα σχολεία με αυτοματισμούς, δροσισμούς κι αερισμούς, που για να συνεχίσουν να λειτουργούν μετά το πρώτο δίμηνο χρειάζεται μόνιμος ηλεκτρονικός για συντήρηση, ενώ τα σχολεία δεν έχουν μόνιμους εκπαιδευτικούς, ούτε επιστάτη, καθαρίστρια, γραμματέα, φύλακα, βιβλιοθηκονόμο. Γι’ αυτό επικαλείται το ΥΠΕΠΘ τον πατριωτισμό των χρηστών «το θέμα είναι να γίνει συνείδηση και στους χρήστες των σχολείων, να φροντίζουν τη βλάστηση, να ανοίγουν τους φεγγίτες, να χρησιμοποιούν το θερμοκήπιο όπως πρέπει και να ελέγχουν την καλή λειτουργία των φωτοβολταϊκών» μας έλεγε ο κ. Στυλιανίδης. Τώρα οι εκπαιδευτικοί και οι γονείς θα γίνουν κηπουροί, ηλεκτρονικοί και ποιος ξέρει τι άλλες τέχνες θα μάθουν.
Έτσι είναι η «καινοτομία»: Πληρώνεις κάτι παραπάνω, στερείσαι τα βασικά, αλλά είσαι «σύγχρονος».
Τα οικόπεδα που είναι χαρακτηρισμένα ως χώροι ανέγερσης σχολείων, ιδιοκτησία του ΟΣΚ Α.Ε δίνονται χάρισμα στους ιδιώτες να χτίσουν σχολεία με τις συμπράξεις.
Στην Αττική προβλέπεται να ανεγερθούν μέσω των Συμπράξεων Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) στο επόμενο διάστημα. 27 νέα σχολεία, έναντι ποσού 150 εκατ. ευρώ (105 εκατ. ευρώ για την κατασκευή, 45 εκατ. ευρώ για τη συντήρηση και πρόσθετο κόστος 20% για ασφάλιση!).
Με την ψήφιση του νόμου για τις Συμπράξεις Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) το μοντέλο του «ανοιχτού σχολείου» καλείται να εφαρμοστεί άμεσα. Σχολεία που θα χτίζονται με την μέθοδο αυτοχρηματοδότησης απ’ το ιδιωτικό κεφαλαίο, τα οποία θα αποτελέσουν κερδοφόρα επιχείρηση με την ανάπτυξη τις επιχειρηματικής δραστηριότητας σ’ αυτά. θα εκτοξεύσει το κόστος κατασκευής των κτηρίων σε μεγάλο ύψος και αφετέρου θα εισάγει την ωμή «επιχειρηματική κουλτούρα» στο χώρο του σχολείου, το οποίο θα λειτουργεί ως γκαράζ ή καφετέρια προκειμένου να ανταποκριθεί στα λειτουργικά του έξοδα και να έχει κέρδος η ιδιωτική επιχείρηση που το κατασκεύασε.


ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
________________________________________

Το προηγούμενο διάστημα μέσα σε συνθήκες συνολικής επίθεσης στα δικαιώματα των μαθητών ,της νεολαίας , των εργαζομένων, η ομοσπονδία κλήθηκε να παίξει ουσιαστικό ρόλο.
√ Έγινε σοβαρή προσπάθεια οι σύλλογοι, οι ενώσεις να αποκτήσουν συγκεκριμένο προσανατολισμό, ώστε να ξεφύγουν από τις λογικές διαχείρισης και διαμεσολάβησης .
√ Κατά την περίοδο των μαθητικών κινητοποιήσεων: Συμμετείχαμε και στηρίξαμε τους αγώνες των μαθητών, συμμετείχαμε σε συνεδριάσεις των συντονιστικών τους, δεν έγινε όμως δυνατόν να συντονίσουμε όλες τις δράσεις που συνέβαλλαν στην υποστήριξη και ενίσχυση αυτού του κινήματος. Σε μερικές περιπτώσεις είχαμε και αποφάσεις συλλόγων που καταδίκαζαν τις κινητοποιήσεις και τις καταλήψεις των μαθητών. Ενώ σε ορισμένα σχολεία είχαμε κρούσματα αυταρχισμού τρομοκρατίας ακόμα και χειροδικίας από διευθυντές και προϊσταμένους με τη ενεργό συμμετοχή «αγανακτισμένων» γονιών αστυνομίας και εισαγγελέα. Καλέσαμε τους συλλόγους ,τις ενώσεις, να μην ανταποκριθούν στην κλήση της ΓΑΔΑ, να καταδώσουν τα παιδιά τους ,να αρνηθούν να καταθέσουν και να δώσουν οποιοδήποτε στοιχείο που αφορούσε τις μαθητικές κοινότητες. Δώσαμε συνέντευξη τύπου με το ΣΑΣΑ, την Επιτροπή για τις λαϊκές ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα και τη παρουσία της ΟΛΜΕ για το ζήτημα αυτό. Διοργανώσαμε παράσταση διαμαρτυρίας στην βουλή και την ΓΑΔΑ απαιτώντας να σταματήσουν άμεσα οι κλήσεις και να ανακληθεί η εισαγγελική παραγγελία, όπως επίσης, να καταργηθεί η πράξη νομοθετικού περιεχομένου που ποινικοποιεί τις μαθητικές κινητοποιήσεις.
√ Ανοίξαμε το ζήτημα της εκπροσώπησης των γονέων στις σχολικές επιτροπές. Με δική μας πρωτοβουλία βάλαμε το θέμα προς συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων. Πιέσαμε προς όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες να μην εφαρμοστεί ο νέος κώδικας δήμων και κοινοτήτων.
√ Διοργανώσαμε παράσταση διαμαρτυρίας στην βουλή για τα νηπιαγωγεία και την προσχολική αγωγή.
√ Συμμετείχαμε σε συσκέψεις και κινητοποιήσεις γονέων των μαθητών με ειδικές ανάγκες.
√ Στηρίξαμε τις κινητοποιήσεις των μουσικών σχολείων για την μεταφορά.
√ Ανταποκριθήκαμε στην πλειοψηφία των προσκλήσεων Ενώσεων και συλλόγων για παρουσία σε Γ.Σ. και εκδηλώσεις.
√ Συμμετείχαμε σε συντονιστικά φορέων για το κτιριακό οργανώσαμε παραστάσεις διαμαρτυρίας και συναντήσεις στον ΟΣΚ με Ενώσεις.


ΘΕΣΕΙΣ – ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ – ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ
________________________________________
► ΓΕΝΙΚΑ
Η πρόταση μας για Ενιαίο Δωδεκάχρονο Υποχρεωτικό Σχολείο, με σκοπό την ολόπλευρη μόρφωση και καλλιέργεια της προσωπικότητας κάθε νέου πριν από την επαγγελματική επιλογή, είναι τόσο ρεαλιστική, που αναγκάζει όλους ακόμα και την κυβέρνηση να μιλούν για δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, όχι όμως ενιαία και κοινή για όλους, με το επιχείρημα ότι δεν μπορούν όλοι να αποκτούν υψηλού επιπέδου μόρφωση. Εμείς οι γονείς απορρίπτουμε τη θεωρία ότι υπάρχουν μαθητές που δεν παίρνουν τα γράμματα και γι' αυτό δεν μπορούν να ολοκληρώσουν τη γενική εκπαίδευση και πρέπει να αρκούνται μόνο στα στοιχειώδη. Παιδαγωγικοί και προπαντός κοινωνικοί είναι οι λόγοι που ορισμένοι μαθητές παρουσιάζουν υστέρηση στις μαθητικές τους επιδόσεις. Υποκριτικό είναι ακόμη το επιχείρημα ότι η πρόωρη επαγγελματική εκπαίδευση προετοιμάζει καλύτερα για την επαγγελματική ζωή. Η επέκταση της γενικής εκπαίδευσης όχι μόνο δεν αντιστρατεύεται, αντίθετα, ενισχύει την επαγγελματική ικανότητα και κινητικότητα των νέων, καθώς η πλατιά γενική παιδεία, η απόκτηση γενικής αντίληψης για τη φύση και την κοινωνία, είναι το θεμέλιο για την ανάπτυξη εξελιγμένων δυνατοτήτων όπως η δημιουργικότητα και η πολυμέρεια.
Το ενιαίο βασικό σχολείο προϋποθέτει έναν τύπο σχολείου με ενιαίο πρόγραμμα, ενιαία σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή και ενιαία - δωρεάν βιβλία, ενιαία διοίκηση και λειτουργία, μόνιμο εκπαιδευτικό προσωπικό με ενιαία εργασιακά δικαιώματα. Είναι σχολείο που εξασφαλίζει τη δωρεάν παροχή σε όμοιες συνθήκες της απαραίτητης σε όλους μόρφωσης, παίρνοντας ιδιαίτερα μέτρα για την ένταξη των παιδιών των μεταναστών και των μειονοτήτων (διαχωρισμός θρησκείας από την εκπαίδευση, διδασκαλία της μητρικής τους γλώσσας και της ιστορίας, αντιμετώπιση οξυμμένων οικονομικών προβλημάτων της οικογένειας), για τα Άτομα με Αναπηρίες και τα παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες.
Η όποια επαγγελματική εξειδίκευση να αποκτάται μετά το τέλος του ενιαίου 12χρονου σχολείου. Μέσα από δημόσιες ειδικές επαγγελματικές σχολές, που θα εξασφαλίζουν την υψηλού επιπέδου εκπαίδευση και των επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους.
► ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ
• Να διπλασιαστούν οι δαπάνες για την παιδεία από τον κρατικό προϋπολογισμό .
• Δίχρονη υποχρεωτική δημόσια δωρεάν προσχολική αγωγή.
• Αναμόρφωσή της ΤΕΕ, με αξιοποίηση του εκπαιδευτικού προσωπικού των ΤΕΕ και ΟΑΕΔ, ώστε να οικοδομηθεί στα γερά θεμέλια της γενικής μόρφωσης, μεταλυκειακή , μέσα από δημόσιες και δωρεάν επαγγελματικές σχολές.
• Κατάργηση της ευέλικτης ζώνης και της εφαρμογής των ευρωπαϊκών προγραμμάτων στα σχολεία. Διασφάλιση του ενιαίου χαρακτήρα του προγράμματος σπουδών, απαγόρευση της επιχειρηματικής δράσης των ιδιωτών στην εκπαίδευση.
• Άμεση απόσυρση των νέων αντιεπιστημονικών και αντιπαιδαγωγικών βιβλίων.
• Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία επικεντρωμένα στα θεμελιακά στοιχεία της γνώσης ,ώστε να δίνουν μια σφαιρική και συγκροτημένη εικόνα για τη ζωή .Βιβλία επιστημονικά και παιδαγωγικά επεξεργασμένα, ώστε να ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες και δυνατότητες της κάθε ηλικίας.
• Όχι στην αποκέντρωση αρμοδιοτήτων από το κράτος στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
• Ολοκλήρωση της μόρφωσης μέσα στο σχολείο, με εξατομικευμένη βοήθεια σε κάθε μαθητή σύμφωνα με τις ανάγκες του, αλλά και με ανάπτυξή του σχολικού αθλητισμού ,της καλλιτεχνικής παιδείας κ.α. Κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης και των φροντιστηρίων.
• Αποδέσμευση του σχολείου από το σύστημα πρόσβασης στα πανεπιστήμια ,κατάργηση των πανελλαδικών εξετάσεων. Εξετάσεις εκτός σχολείου, σε λίγα μαθήματα, που είναι αναγκαία στο επιστημονικό αντικείμενο των σχολών, υπό την ευθύνη του ΥΠΕΠΘ και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών του Λυκείου, με απεριόριστες ευκαιρίες.
• Ενιαία συστηματική διδασκαλία των ξένων γλωσσών, με ενιαίο συστηματικό πρόγραμμα και δωρεάν βιβλία σε όλο το 12χρονο σχολείο, πιστοποίηση της γνώσης της μέσα από το δημόσιο σχολείο.
• Οι εκπαιδευτικοί ανεξάρτητα από την ειδίκευση τους να είναι πτυχιούχοι πανεπιστημιακών παιδαγωγικών σχολών. Περιοδική υποχρεωτική επιμόρφωση στις ίδιες σχολές του συνόλου των εκπαιδευτικών, με εκπαιδευτική άδεια ,χωρίς να παρεμποδίζεται η λειτουργία του σχολείου.
• Μόνιμοί διορισμοί όλων των αναγκαίων εκπαιδευτικών ,κατάργηση όλων των ελαστικών μορφών εργασίας .
• Σχολεία που θα καλύπτουν την υποχρεωτική ειδική αγωγή όλων των παιδιών με ειδικές ανάγκες.
• Μέτρα για τη σωστή αντιμετώπιση και βοήθεια μέσα στο σχολείο των παιδιών με μαθησιακές δυσκολίες.
• Διασφάλιση της υγείας των μαθητών στα σχολεία ,ίδρυση σχολιατρικής υπηρεσίας, ενταγμένης στα κέντρα Υγείας Αστικού Τύπου. Ίδρυση ιατρείων στα σχολεία και η επάνδρωση τους με νοσηλευτικό προσωπικό ,το οποίο θα συνεργάζεται άμεσα με τη σχολιατρική υπηρεσία ,ώστε να διασφαλίζεται η υγεία των μαθητών και η σωστή ανάπτυξη τους. Τήρηση κάρτας υγείας του μαθητή που θα το συνοδεύει σε όλη τη διάρκεια της σχολικής του ζωής.
• Να απομακρυνθούν οι κεραίες κινητής τηλεφωνίας απ’ τον περιβάλλοντα χώρο των σχολείων.
• Ενιαία Δημόσια και Δωρεάν Ανώτατη Εκπαίδευση ,χωρίς φραγμούς και διαχωρισμούς των σπουδών σε κύκλους και των ιδρυμάτων σε κατηγορίες. Κατάργηση κάθε είδους διδάκτρων, δωρεάν συγγράμματα, σίτιση, στέγαση, μεταφορά για όλους τους φοιτητές. Βιβλιοθήκες, υποδομές, καθηγητές πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, ενιαία πτυχία, υποτροφίες για διδακτορικά και έρευνα.
• Πρόσληψη, φυλάκων, καθαριστών, επιστάτη, γραμματέα, βιβλιοθηκονόμου και προσωπικού σίτισης σε κάθε σχολική μονάδα και στελέχωση της εκπαίδευσης με ειδικό επιστημονικό προσωπικό για την εκτίμηση, διάγνωση και αντιμετώπιση των προβλημάτων των μαθητών και επαρκή στήριξη του διδακτικού έργου.

Ειδικότερα για τους μετανάστες…

• Ίσα μορφωτικά δικαιώματα ανεξάρτητα από εθνικότητα, χώρα προέλευσης, θρήσκευμα, καταγωγή
• Λήψη μέτρων συμπληρωματικής διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας ως δεύτερης γλώσσας στα μεταναστόπουλα, για να μπορούν καλύτερα να παρακολουθούν τα μαθήματα και να αναπτύσσουν τη σκέψη τους
• Διδασκαλία της γλώσσας ,της ιστορίας, του πολιτισμού της χώρας καταγωγής ή προέλευσης , παράλληλα με το κοινό πρόγραμμα. Έτσι τα παιδιά των μεταναστών θα αποκτήσουν τα εφόδια και τη δυνατότητα να αγωνιστούν και να παλέψουν όποια και να είναι η επιλογή τους . Είτε μείνουν στη χώρα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν είτε γυρίσουν στη χώρα καταγωγής και προέλευσής
• Ίσα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα
• Τα παιδιά που γεννιούνται στη Ελλάδα να αποκτούν την ελληνική ιθαγένεια
• Νομιμοποίηση όλων των εργαζόμενων μεταναστών

Ειδικότερα για την ειδική αγωγή…
• Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, αναβαθμισμένη Πρόνοια και Ειδική Αγωγή. Να μην πληρώνουν οι γονείς ούτε ένα ευρώ για οποιαδήποτε ανάγκη εκπαίδευσης, αποκατάστασης και περίθαλψης των παιδιών με Ειδικές Ανάγκες και Αναπηρίες.
• Κάθε παιδί με Ειδικές Ανάγκες να βρει το κατάλληλο γι' αυτό σχολείο. Ούτε ένα παιδί με αναπηρία στο σπίτι του, ούτε ένα παιδί σε σχολείο που δε θα παίρνει υπόψη τις ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες του.
• Καθιέρωση τρίχρονης ειδικής προσχολικής αγωγής και ειδικών βρεφονηπιακών σταθμών αποκλειστικά δημοσίων και δωρεάν
• Καθιέρωση ενιαίου 12χρονου Δημόσιου και Δωρεάν Βασικού Υποχρεωτικού σχολείου
• Οργάνωση ειδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων (τάξεις ένταξη ) που να καλύπτουν όλες τις μορφές μαθησιακών δυσκολιών σε όλα τα πολυθέσια σχολεία
• Ίδρυση 12ταξεων Δημόσιων Ειδικών Σχολείων για όλες τις ομάδες των παιδιών με σοβαρές αναπηρίες που δυσχεραίνουν τη φοίτηση τους σε κοινό 12χρονο σχολείο , σχολεία που θα παίρνουν υπόψη τους τις ιδιαιτερότητες κάθε αναπηρίας ή πάθησης . Ειδική εκπαιδευτική μέριμνα για παιδιά με βαριές αναπηρίες ( νοητική υστέρηση, αυτισμό, πολλαπλές αναπηρίες κ.α.) που δεν έχουν τη δυνατότητα ολοκλήρωσης της βασικής εκπαίδευσης, με τη δημιουργία κέντρων αγωγής , εκπαίδευσης και δημιουργικής απασχόλησης και διημέρευσης
• Ίδρυση σχολών «μεταλυκειακής» Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης με προγράμματα για όσα παιδιά δεν μπορούν να φοιτήσουν σε κοινές επαγγελματικές σχολές που να στοχεύουν στην αξιοποίηση όλων των δυνατοτήτων των ΑμΕΑ.
• Η ένταξη στα κοινά σχολεία να γίνεται με επιστημονικά και μόνο κριτήρια .
• Καταγραφή των ΑμΕΑ και των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες την οργάνωση κεντρικού φορέα μελέτης έρευνας των αναγκών, των ειδικών προβλημάτων, των μεθόδων και των μέσων αντιμετώπισης των διαφόρων ομάδων ΑμΕΑ και παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Άμεση εξασφάλιση του αναγκαίου ειδικευμένου εκπαιδευτικού προσωπικού με την ίδρυση νέων τμημάτων Ειδικής Αγωγής και ένταξη των υπαρχόντων στο πλαίσιο Ενιαίων Παιδαγωγικών Σχολών που πρέπει να δημιουργηθούν στα ΑΕΙ για την ενιαία και ολοκληρωμένη εκπαίδευση των εκπαιδευτικών μέσα από τμήματα διαφόρων ειδικοτήτων.
• Αποκλειστικά δημόσιο, δωρεάν και ασφαλές σύστημα μεταφοράς των μαθητών στα σχολεία τους, με ευθύνη του υπουργείου Παιδείας, που θα διαθέσει κατάλληλα διαμορφωμένα μέσα μετακίνησης, εξειδικευμένους οδηγούς και συνοδούς και την αναγκαία κρατική χρηματοδότηση. Λέμε «όχι» στην αποκέντρωση - ιδιωτικοποίηση του δικτύου μεταφοράς.
• Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων (εκπαιδευτικού, ειδικού εκπαιδευτικού, βοηθητικού και τεχνικού προσωπικού) στις μονάδες Ειδικής Αγωγής και Πρόνοιας. Μαζικές προσλήψεις μόνιμου ειδικευμένου προσωπικού για τη στήριξη των παιδιών με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες στα τμήματα ένταξης των γενικών σχολείων.
Ειδικότερα για τη σχολική στέγη…

• Σχολεία πρωινά σύγχρονα ασφαλή ,με όλη την αναγκαία υποδομή και εξοπλισμό σε εργαστήρια, χώρους άθλησης ,βιβλιοθήκες ,αύλειους χώρους .
Για τη λύση του στεγαστικού προβλήματος να εξασφαλιστούν τα απαραίτητα κονδύλια για
- Άμεση αγορά οικοπέδων
- Ανέγερση νέων κτιρίων αποκλειστικά δημόσια, ιδιοκτησία του κράτους
- Επισκευή και συντήρηση των υπαρχόντων, καθιέρωση Μητρώου επισκευής και συντήρησης
- Άμεση προσαρμογή των παλιών κτιρίων στις σύγχρονες ανάγκες της εκπαίδευσης
• Επαναφορά του ΟΣΚ Α.Ε. στην προηγούμενη νομική μορφή.
• Να γίνουν άμεσα αναγκαστικές απαλλοτριώσεις οικοπέδων ,να προχωρήσει άμεσα ο χαρακτηρισμός των υπαρχόντων .
• Να καταργηθεί ο νόμος που αλλάζει τα κριτήρια καταλληλότητας των οικοπέδων.
• Όχι στις συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στην ανέγερση σχολείων.
• Να προχωρήσει άμεσα ο αντισεισμικός έλεγχος ,όπως και ο έλεγχος για την ύπαρξη αμιάντου στα σχολεία. Μέτρα πυρασφάλειας ,καθώς και μέτρα πρόληψης ατυχημάτων.
• Να δοθούν όλες οι εκθέσεις προσεισμικού ελέγχου στα σχολεία άμεσα.
• Να εξασφαλιστεί έκτακτη γενναία χρηματοδότηση και να αρχίσει πρόγραμμα αποκατάστασης και βελτίωσης σε όλα τα σχολεία με προβλήματα.
• Να διπλασιαστούν οι πιστώσεις για επισκευή - συντήρηση και εκσυγχρονισμό των σχολικών κτιρίων.
• Να ανακοινωθεί ο κατάλογος όλων των σχολείων με στοιχεία αμίαντου, να ολοκληρωθούν οι μελέτες και να δρομολογηθεί άμεσα η απομάκρυνση.
• Να επισημανθούν και να καταγραφούν όλα τα στοιχεία και οι παράμετροι επικινδυνότητας σε κάθε σχολείο, στο κτίριο, στην αυλή, στην επίπλωση και τον εξοπλισμό και να παρθούν όλα τα αναγκαία μέτρα για τη βελτίωση της ασφάλειας και της υγιεινής.
• Να παραμείνει η χρηματοδότηση αγοράς οικοπέδων, ανέγερσης και επισκευής των σχολείων στην αρμοδιότητα της πολιτείας. Θέλουμε δημόσια σχολεία στην υπηρεσία του κοινωνικού αγαθού της παιδείας και της εκπαίδευσης και όχι υποταγμένα στη λογική του κέρδους της αγοράς.
• Να υπογραφούν άμεσα όλες οι εισηγήσεις για αναστολή έκδοσης οικονομικών εργασιών και ο χαρακτηρισμός των οικοπέδων ως «χώροι σχολείων».
• Να αγοραστούν όλα τα αναγκαία προτεινόμενα οικόπεδα και να αρχίσουν οι ανεγέρσεις σχολείων με όλη την αναγκαία υποδομή και εξοπλισμό που απαιτούν οι σύγχρονες εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Να εκδοθούν πιστοποιητικά καταλληλότητας και να θεσπιστεί μητρώο επισκευών και συντήρησης για όλα τα σχολεία.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ
________________________________________
Μπορούμε να συζητάμε ώρες και τα προβλήματα δεν τελειώνουν.
Από τη θέση που παίρνουμε για την αντιμετώπισή τους και τις προσπάθειες να διεκδικήσουμε λύσεις κρινόμαστε όλοι. Έχουμε υποχρέωση να είμαστε έντιμοι και ειλικρινείς απέναντι στα παιδιά μας. Θα επαναλαμβάνουμε μονότονα τις ανάγκες τους και θα διεκδικούμε απαντήσεις:
- Δικαιούνται όλοι οι νέοι άνθρωποι την ίδια γενική μόρφωση;
- Για να μπορέσει να κατανοήσει την επιστήμη που είναι ενσωματωμένη στα σύγχρονα μέσα παραγωγής, χρειάζεται ο νέος να έχει πολύ υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο από ότι οι προηγούμενες γενιές;
- Η ολοκληρωμένη πρόσβαση στη γνώση περνά μέσα από τη διαμόρφωση κοινωνικής προσωπικότητας;
Αν ναι τότε χρειάζονται:
 Ενιαίο, 12χρονο, υποχρεωτικό σχολείο που θα εξασφαλίζει την αναγκαία βασική γενική μόρφωση ως τα 18 χρόνια κάθε παιδιού, χωρίς βαθμίδες, δέσμες και κατευθύνσεις
 Επαγγελματικές Σχολές που θα παρέχουν πτυχίο με επαγγελματική επάρκεια και ουσιαστική ειδίκευση για την ολοκληρωμένη άσκηση επαγγέλματος, χωρίς να χρειάζεται διαδικασίες πιστοποίησης.
 Ενιαία Ανώτατη Εκπαίδευση, αποκλειστικά Δημόσια και Δωρεάν, γενναία χρηματοδοτημένη, που θα υπηρετεί την επιστημονική και κοινωνική εξέλιξη και θα δίνει πτυχία με επιστημονική αξία για εργασία και ζωή με δικαιώματα.

Κάθε οικογένεια μόνη της αδυνατεί να στηρίξει τα παιδιά της.
Ο κάθε εκπαιδευτικός μόνος του δεν μπορεί να γίνει νησίδα.
Το κίνημα Παιδείας μπορεί και πρέπει αποφασιστικά να αντισταθεί, να έχει κατακτήσεις, όταν έρχεται σε συνολική αντιπαράθεση με τις αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, όταν προβάλει ένα συνολικό πρόγραμμα για την αναγέννηση της Παιδείας, όταν συνδέει τον αγώνα για την αναγέννηση της Παιδείας των σύγχρονων αναγκών με τον αγώνα για ριζικές αλλαγές στην κοινωνία.
Η σχολική κοινότητα που θα αγωνίζεται, μαζί με την εργατική τάξη κι όλο το λαό, για τα δικαιώματα στη μόρφωση και στη ζωή των παιδιών είναι η μόνη λύση.
Για να προετοιμάσουμε μαζί τους νέους αγώνες, που θα απαντήσουν στις αγωνίες της νέας γενιάς κι όχι στα συμφέροντα των πολυεθνικών.

Για την καθαριότητα των Δημόσιων Σχολείων και τον εργασιακό μεσαίωνα των καθαριστριών/τών που εργάζονται στα δημόσια σχολεία της χώρας»

ΑΝΩΤΑΤΗ ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΟΝΕΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (Α.Σ.Γ.Μ.Ε.)
Βερανζέρου 22, 6ος όροφος, ΤΗΛ – ΦΑΞ : 2105242386, 210 3845434, 210 3835093

goneis@mail.gr, www.asgme.gr

Αθήνα 10/6/2009

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

«Για την καθαριότητα των Δημόσιων Σχολείων και τον εργασιακό μεσαίωνα των καθαριστριών/τών που εργάζονται στα δημόσια σχολεία της χώρας»

Χρόνια τώρα, το πρόβλημα της υγιεινής και ασφάλειας στα δημόσια σχολεία, προς δόξαν της «ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής πολιτικής», παραμένει άλυτο.

Η εξασφάλιση συνθηκών υγιεινής στο σχολείο είναι υποχρέωση του Υπουργείου Παιδείας. Την παραμελεί όμως και διακριτικά «αναγκάζει» τους γονείς να πληρώνουν από την τσέπη τους για να εξασφαλίσουν στοιχειώδη καθαριότητα στην πρωινή λειτουργία!

Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία η καθαριότητα των σχολείων ανατίθεται με σύμβαση μίσθωσης έργου σε καθαριστές, που αμείβονται ισχνά και καθαρίζουν αυτοί που κατέχουν οργανική θέση (περίπου 2.500 ) από τις 10.30-6μ.μ. και όσοι έχουν σύμβαση έργου (περίπου 5000 ) μετά τη λήξη των μαθημάτων.

Το Υπουργείο Παιδείας επιδεικνύει εξαιρετική τσιγκουνιά στις δαπάνες για την υγεία των μικρών μαθητών. Θεωρεί πως ένας άνθρωπος μπορεί να καθαρίσει 1500, 2000, 3000 τ.μ. σε λίγες ώρες, με ανώτερο μισθό για όσες έχουν αναλάβει 18 αίθουσες τα 513 ευρώ το μήνα, χωρίς να αμείβονται για καθαρισμό τουαλετών, βιβλιοθήκης, αμφιθεάτρου, προαυλίου.

Μ’ αυτόν τον τρόπο τα σχολεία δεν καθαρίζονται ουσιαστικά, οι τουαλέτες μετά το πρώτο διάλειμμα δεν πλησιάζονται, με σοβαρές συνέπειες για την υγεία των μαθητών.

Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση οι γονείς διεκδικούν, χρόνια τώρα, μαζί με τις καθαρίστριες των σχολείων, να λυθεί το πρόβλημα με μόνιμη πρόσληψη όλου του αναγκαίου προσωπικού.

Χρειάζεται να αυξηθεί ο αριθμός των μόνιμων καθαριστών των σχολείων ώστε να εξασφαλίζουν την αναγκαία ουσιαστική καθαριότητα του σχολείου, τόσο στην διάρκεια της λειτουργίας του (τουαλέτες ανά διάλειμμα, έκτακτες ανάγκες, αίθουσες ολοήμερου ), όσο και την αποκατάσταση της καθαριότητας όλου του σχολείου για να λειτουργήσει την επόμενη μέρα.

Οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα των Δημόσιων Σχολείων καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και πρέπει να εργάζονται, στο σύνολό τους, με σταθερές, μόνιμες εργασιακές σχέσεις και να αμείβονται με αξιοπρεπείς μισθούς.

Όλοι οι φορείς της σχολικής κοινότητας (Σύλλογοι Γονέων, εκπαιδευτικών, μαθητών ) συμφωνούν πως αυτή είναι η αναγκαία λύση.

Θα περίμενε λογικά κάποιος το ΥΠΕΠΘ να προχωρήσει στη συνολική λύση του προβλήματος, προσλαμβάνοντας με τον ίδιο τρόπο επαρκές προσωπικό καθαριότητας για όλα τα σχολεία της χώρας, ώστε να εξασφαλίσει υγιεινές συνθήκες στους μαθητές και εκπαιδευτικούς.

4 μήνες μετά την απόπειρα δολοφονίας της Κωνσταντίνας Κούνεβα, αντί η κυβέρνηση να πάρει μέτρα για να καλύψει τις ανάγκες, με τροπολογία που ψήφισε σε νομοσχέδιο για την «Ειδική Αγωγή» ανοίγει το δρόμο για την είσοδο ιδιωτικών εταιρειών και συνεργείων καθαρισμού στα σχολεία, ενώ εποπτεύων οργανισμός για την όλη διαδικασία ορίζεται από το υπουργείο Παιδείας ο Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων ΑΕ. Ο ΟΣΚ αναγορεύει τις σχολικές επιτροπές σε εργολάβους, με τους οποίους θα συνάπτει συμβάσεις. Οι σχολικές επιτροπές υποχρεούνται πλέον ως ανάδοχοι εργολάβοι (!), θα αναθέτουν την καθαριότητα των σχολείων «όπου τις συμφέρει». Να «προσλαμβάνουν» όσες από τις καθαρίστριες θέλουν και να τις απασχολούν με «μπλοκάκι», δηλαδή με δελτίο παροχής υπηρεσιών ή να αναθέτουν την καθαριότητα ακόμα και σε ιδιωτικά συνεργεία καθαρισμού ή εργολάβους καθαριότητας (τις διαβόητες από την έρευνα του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ πλέον εταιρείες ενοικιαζόμενων εργαζόμενων ). Η Σύμβαση της ΟΣΚ Α.Ε. προβλέπει τη δυνατότητα ο εργολάβος που θα αναλάβει, να μπορεί να συνάψει συμβάσεις με υπεργολάβους, αρκεί να αποδέχονται τους όρους της σύμβασης.

Η «σύμβαση της ντροπής» της ΟΣΚ Α.Ε., ανοίγει τον δρόμο για την είσοδο ιδιωτικών εταιρειών (συνεργεία) στον χώρο της καθαριότητας των σχολείων, ενώ θεσμοθετεί και επισήμως καθεστώς εργασιακής δουλείας του 18ου αιώνα. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε δεν αφορά μόνο στην κακομεταχείριση των καθαριστριών, αλλά και την υγιεινή στους χώρους ζωής των παιδιών και των δασκάλων μας.

Στο χώρο της εκπαίδευσης τα κριτήρια και ο τρόπος πρόσληψης πρέπει να συνδέονται με την ομαλή λειτουργία του σχολείου και να την υπηρετούν. Διαφορετικά, αν υπηρετούν άλλους σκοπούς, απλά την υπονομεύουν. Το σχολείο δεν είναι ηλεκτρικός σταθμός για να μπαινοβγαίνουν δεκάδες άνθρωποι, άσχετοι με το χώρο, και η επιχειρηματική λογική εξασφάλισης φτηνής και ανασφάλιστης εργασίας υπονομεύει την ασφάλεια των μικρών μαθητών.

Όσο για την εξασφάλιση της καθαριότητας, που η σύμβαση προβλέπει «καθημερινό άψογο καθαρισμό μετά τη λήξη της σχολικής εργασίας», είμαστε βέβαιοι πως ο εργολάβος, στο όνομα της αύξησης των κερδών του, θα εντατικοποιήσει την εργασία και θα πιέζει τον εργαζόμενο να «πασαλείψει όπως – όπως» για να πάει να καθαρίσει και αλλού. Κάτι που, μεταξύ άλλων, θα έχει ως αποτέλεσμα τα σχολεία να καθαρίζονται χειρότερα κι από πριν και το πρωί, που δεν προβλέπεται προσωπικό καθαριότητας, οι τουαλέτες και οι χώροι του ολοήμερου να βρωμούν.

Η ανευθυνότητα του ΥΠΕΠΘ δεν έχει όρια:Η σύμβαση έχει ημερομηνία έναρξης τις 17/2/2009, οι εργαζόμενες έχουν ξεκινήσει εργασία στα σχολεία από 1/9/2008. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι για τους μήνες από το Σεπτέμβρη του 2008 μέχρι και το Φλεβάρη του 2009 οι καθαρίστριες μένουν στον αέρα μισθολογικά και ασφαλιστικά αφού πουθενά δεν προβλέπεται η πληρωμή τους και η ασφαλιστική τους κάλυψη! Ελάχιστες εργαζόμενες στον καθαρισμό των σχολείων πληρώθηκαν για κάποιους μήνες και στις περισσότερες των περιπτώσεων παρανόμως από τους διευθυντές των σχολείων, οι οποίοι πήραν κονδύλια από αλλού προκειμένου να προχωρήσουν σε αυτές τις πληρωμές. Από το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει διευκρινιστεί πότε θα μεταφερθούν στη Σχολική Επιτροπή τα απαραίτητα κονδύλια για την καταβολή των μισθών και των ασφαλιστικών εισφορών στο ΙΚΑ.

Ο γενικός γραμματέας του ΥΠΕΠΘ, στις 22/12/2008, ζήτησε από όλες τις Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης «ενόψει ρύθμισης για την καταβολή αμοιβής στις καθαρίστριες με σύμβαση μίσθωσης έργου, να μεριμνήσουν όπως αύριο, 23/12/2008, οι Σχολικές Επιτροπές ν’ αρχίσουν να καταβάλλουν στις καθαρίστριες με σύμβαση μίσθωσης έργου, από 2/10/2008, την αμοιβή τους, χωρίς να γίνει παρακράτηση του ΦΠΑ». Κι αυτό τη στιγμή που χρωστούν ακόμα στις Σχολικές Επιτροπές τη μισθοδοσία όσων μονιμοποιήθηκαν, για τη χρονική περίοδο 1/4 - 30/6/2007, και αναγκάστηκαν οι Σχολικές Επιτροπές να τους πληρώσουν με χρήματα για τις άλλες ανάγκες των σχολείων!! Από τον Σεπτέμβριο, οι εργαζόμενες στον καθαρισμό των δημόσιων σχολείων υπάγονται στην ΟΣΚ Α.Ε. και όχι στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, όπως ίσχυε πριν. Ο ΟΣΚ συνάπτει σύμβαση με την εκάστοτε σχολική επιτροπή ενώ η εργαζόμενη που εκτελεί καθήκοντα καθαρισμού δεν αναφέρεται πουθενά στη σύμβαση. Από την ισχύουσα νομοθεσία, πουθενά δεν προβλέπεται υποχρέωση της Σχολικής Επιτροπής να υπογράφει τέτοιου είδους συμβάσεις!

Εμείς οι γονείς συμπαραστεκόμαστε στον αγώνα των εργαζομένων στην καθαριότητα των Δημόσιων Σχολείων, για το δικαίωμα τους στην εργασία, για την βελτίωση των συνθηκών καθαριότητας και υγιεινής στα σχολεία.

Ø Καταδικάζουμε κατηγορηματικά την κυβέρνηση, που ιδιωτικοποιεί λειτουργίες του δημόσιου σχολείου, αδιαφορεί για την υγιεινή λειτουργία του σχολικού χώρου, υπονομεύει την ασφάλεια των μαθητών, οδηγεί σε μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας και στην οικονομική ανέχεια ολόκληρα τμήματα εργαζομένων και απειλεί με χρεοκοπία τις Σχολικές Επιτροπές.

Ø Καλούμε τις Σχολικές Επιτροπές να μην υπογράψουν τις συμβάσεις της ΟΣΚ Α.Ε., που η υπογραφή τους είναι εκτός των αρμοδιοτήτων τους. Καλούμε όλα τα μέλη τους και κυρίως τους εκπροσώπους των γονέων να διεκδικήσουμε από το ΥΠΕΠΘ να καταβάλει άμεσα, βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας όπως υποχρεούται, την αμοιβή των καθαριστριών για το διάστημα από 1/ 9/2009.

Ø Επειδή δεν μπορούμε να συζητάμε για «δικτυακούς τόπους» σε σχολεία που βρωμούν, καλούμε τους γονείς να διεκδικήσουμε συνθήκες υγιεινής στα σχολεία και τους Συλλόγους Γονέων, σε καμία περίπτωση, να μην προσλάβουν προσωπικό καθαριότητας με δική τους ευθύνη και δαπάνη.

Ø Θεωρούμε απόλυτα αναγκαία προτεραιότητα να παρθούν τα παρακάτω μέτρα και καλούμε όλες τις οργανώσεις των γονέων, την ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ, όλα τα εκπαιδευτικά σωματεία, σε συντονισμένο αγώνα, μαζί με το σωματείο των εργαζομένων στην καθαριότητα των σχολείων, να διεκδικήσουμε την ουσιαστική αντιμετώπιση των αυτονόητων προϋποθέσεων λειτουργίας των δημόσιων σχολείων:

Ø Καλούμε τους εκπροσώπους των Συλλόγων Γονέων στις Σχολικές Επιτροπές και των Ενώσεων Γονέων στις Δημοτικές Επιτροπές Παιδείας, να διεκδικήσουν ως έκτακτη επιχορήγηση των Σχολικών Επιτροπών το ποσό που έδωσαν για την πληρωμή των.

Ζητάμε από το Υπουργείο Παιδείας:

ü Άμεση απόσυρση της σύμβασης που έστειλαν υπουργείο και ΟΣΚ για υπογραφή. Κατάργηση του άρθρου 36 του Ν. 3699/2008 και των σχετικών Υπ. Αποφάσεων που επιτρέπει την είσοδο των εργολάβων και των εταιρειών καθαριότητας στα σχολεία.

ü Συμβάσεις για την καθαριότητα των σχολείων αποκλειστικά με το ΥΠΕΠΘ. Άμεση πληρωμή των δεδουλευμένων και ασφαλιστική κάλυψη των εργαζομένων.

ü Κατάργηση της μερικής απασχόλησης και όλων των αντεργατικών μορφών δουλειάς.

ü Να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι, χωρίς κριτήρια αιθουσών, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Να προσληφθεί όλο το αναγκαίο μόνιμο προσωπικό καθαριότητας σε όλες τις σχολικές μονάδες, με πλήρες ωράριο, για την αντιμετώπιση των αναγκών υγιεινής λειτουργίας, σε όλη τη διάρκεια της πρωινής λειτουργίας των σχολείων και πλήρη βάρδια για ουσιαστική καθαριότητα μετά τη λήξη του μαθήματος.

ü Γενναία πρόσθετη χρηματοδότηση για την κάλυψη της μισθοδοσίας των εργαζομένων στην καθαριότητα από το ΥΠΕΠΘ, άμεση επιστροφή των χρημάτων στα ταμεία των σχολείων, υπερδιπλασιασμό των δαπανών για την παιδεία.

Εμείς οι Γονείς δεν μπορούμε να μείνουμε απαθείς, τις καθαρίστριες των σχολείων μας τις γνωρίζουμε, τις φωνάζουμε με τα μικρά τους ονόματα! Αναγνωρίζουμε το σημαντικό έργο που επιτελούν στα σχολειά μας, βρεθήκαμε δίπλα τους στον αγώνα για την πλήρη μονιμοποίηση τους, θα βρεθούμε και τώρα δίπλα τους μπροστά σ’ αυτά που έρχονται !

Οι γονείς δεν πρόκειται να αποδεχτούμε τα συνεργεία των ιδιωτών στην καθαριότητα των δημόσιων σχολείων, θα συνεχίσουμε να παλεύουμε με κάθε μέσο και μορφή για να μην παραδοθεί η καθαριότητα των σχολείων στους εργολάβους, δε θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε για πλήρη και σταθερή εργασία για όλους τους εργαζόμενους

Έξω οι εργολάβοι από τα σχολεία.

Καμιά απόλυση εργαζόμενου.

Να πληρωθούν τώρα όλα τα δεδουλευμένα που οφείλονται».